Hàaló is Hallo, op z'n Cantonees. Dat is nog wel te handelen haha!
Na de overwhelming failure van vorige x, Facebook: 'Bwaaaaaa okee net 2x geprobeerd weer eempies een nieuw blogje voor jullie te schrijven - 1e x druk ik op een verkeerd knopje, is ineens m'n hele tekst weg en terwijl ik steeds alles kopieer kon ik de tekst ook niet meer plakken. 2e x wil ik mediaplayer wegklikken, floept ineens m'n internet ervandoor terwijl 't liedje vrolijk doorspeelt - ANNOYING! Dus, ik ga nu eempies m'n huiswerk afmaken en dat blogje houden jullie van me tegoed =')', vond ik het toch echt wel weer tijd voor een nieuwe blog!

Het is net een circus!

Jongensss I don't know where to start! Het raarste is dat ik me hier thuis voel. Ik ben thuis in China! Alleen heb ik jullie hier niet haha, en dat is dan natuurlijk ook meteen het grootste verschil!
Ik ben er achter gekomen dat het uiteindelijk niet uit maakt waar je bent, het grootste verschil zit hem in de mensen om je heen.
De eerste anderhalf maand was ik helemaal door het dolle heen, zoveel dingen gedaan en het enige waar ik me druk om maakte was of dit wel echt de 'time of my life' zou gaan worden. Nu, ken ik de straatjes, ik loop zonder na te denken door Macau heen, voel me hier veilig en vertrouwd! De mensen zijn gewoon lekker de mensen, vriendelijk op z'n tijd en gewoon lekker hutjemutje sjaggerijnig in de bus waar je af en toe even een betekenisvolle blik uitwisselt als er eens een of andere gek in de bus staat. Er is namelijk 1 'het' (ik weet nog niet of het een man of een vrouw is) die me een partij in het Chinees staat te rabbelen joh. Sowieso snap ik er al niets van, maar het is dan wel grappig om ook de Macanezen te zien fronzen haha. The other day, toen ik blijkbaar heel obvious me aan het afvragen was wat 'het' nou aan het doen was, zei een klein vrouwtje tegen me 'Dancing with no music' haha en ik vond het zo'n briljante omschrijving! Dat rare gewiebel en gemurmel, 'het' wil gewoon een beetje muziek en vrolijkheid 'smorgens in het veevervoer! En nee, lieve Groningers, jullie mogen niet meer klagen van mij. Come to China before you talk about veevervoer haha! Maargoed, al is het dancing with no music en kan ik me daar best in verdiepen, het feit dat 'het' verschrikkelijk stinkt (en zweet, ontieglijk onfijn in het veevervoer van China, want je wordt alle kanten op gewiebeld en een wiebelaar heeft al bar weinig balans - zie je het voor je? Plakkieplakkie. Bah) en dan ook nog niet stil kan staan - lees: door het blikje sardientjes nog koppig de andere sardientjes aan de kant duwen en tussen de vasthoud-hengsels van de bus loopt te switchen als ware het een trapezeshowin een circus - maakt mij bar kritisch en gewoon een beetje lichtelijk geirriteerd zodra ik 'het' in de bus zie verschijnen en ik weet dat er weer geen ontkomen aan is, 'het' gaat weer door de bus swingen met het hele hebben en houden.

Dinner, wine and talks about life

Gister heb ik gezellig gegeten (overigens wederom SUPERlekker! Tempura, rijst en eggplants met fijne groentes in een goddelijk spicey sausje) in het Boeddhisten-restaurant met Nicole, echt even wat ik nodig had! Gewoon om dat vrolijke kleine mollige obertje weer te zien met z'n lieve oogjes. Hij maakt altijd gezellig even een praatje, maar blijft niet te lang plakken. Hij is open, gezellig, grappig en probeert altijd z'n gasten op hun gemak te laten voelen, en het is echt geweldig om hem dat allemaal te zien doen. Waar ik trouwens achter ben gekomen: hij is de eigenaar! Anyways, na een heerlijk dinertje besloten we dat we toch echt een wijntje nodig hadden - en dus na een grondige inspectie van de wijnvoorraad van de locale supermarkt, zijn we met een fles sparkly witte wijn op de trappen van de Kun Iam Temple gaan zitten. Best een magisch moment, want de tempel wordt 'savonds verlicht met van dat gele licht, waardoor alles er zo knus en gezellig uitziet - en wij zaten dus midden in het schijnsel van de lampen, het leek net alsof we in een zonsondergang zaten, met ons heerlijke wijntje haha!
Uiteindelijk kwamen we tot de conclusie dat je alleen bent, no matter where you go. En dat kun je opvatten zoals je wilt. Ik denk dat het belangrijkste is dat je van de mensen houd en geniet van alle dingen om je heen, hoe simpel ze ook zijn. Want uiteindelijk, hoe bijzonder is het dat je je thuis voelt in China, dat je hier überhaupt bent en zoveel mensen mag ontmoeten en karakters, cultuurtrekjes, moeilijkheden, problemen, geluksmomentjes en saaie momenten kunt meemaken. En het beste natuurlijk: alles in je uppie overleven, zonder iemand om je heen die je echt kent. Wat we het meeste missen? Een echte hug! Zo raar hoe zoietswaar je normaal nooit echt over nadenkt ineens nu hetgeen is wat je het meest mist aan thuis. Maar het is wel logisch, heb net een mooie quote gevonden van Sharon Salzberg: 'What I come to over and over again is that only qualities as vast and deep as love, connection and kindness will really make me happy in any sort of enduring way.' I feel the same way =)

Waar dit ergens misschien een beetje triest klinkt allemaal vind ik het toch wel bijzonder, want uiteindelijk kom je alleen en ga je alleen, en door hier gewoon alleen heen te gaan en steeds door te gaanenaanje positiviteit vast te houdenleer je wel op jezelf te vertrouwen.

Heb ook veel met Emily gepraat over de betrekkelijkheid van geluk, een herinnering is er gewoon maar het gevoel dat je er omheen hebt dat kun je even heel zwart op wit, per minuut veranderen. Je kunt dus gewoon lekker knutselen met het gevoel rondom je herinneringen - als je besluit het positieve erin te zien dan creeer je gewoon een geluksmomentje voor jezelf!

My life in Macau

Sinds dat ik beter ben, ben ik weer helemaal vol in de running geweest haha! Oi oi oi, alle projecten waren ineens in volle gang en ben bezig geweest met het ontwikkelen van strategieen, voorbereiden van pers-conferenties en houden van long long loooooong meetingen

(en dan moet ik toegeven dat dat niet altijdzo leuk en inspirerend is als ikvaak hoop: de meetings zijn nugrotendeels in het Cantonees - en het duurt soms wel een half uurvoordat ik weer een paar woordjes Engels hoor. De mensen zijn hier té verlegen voor hun Engels, en waar ik het eerst nog wel wat relaxter kon maken met wat grapjes is het nu gewoon noodzakelijk dat we zoveel mogelijk bespreken in een korte tijd.Toen we welEngels praatten,hoorde ik ze achteraf nog heel serieus in het Cantonees rabbelen. Toen ik vroeg wat er aan de hand was, bleek datde helft gewoon niet had begrepen wat we nou allemaal hadden besproken en moesten ze dus een vertaling hebben. Dat maakt alles gewoon zooo inefficient enwaarhet me eerst niet zo stoorde omdat ik dat Cantonees wel fascinerend vond,kost het nu gewoon teveel tijd om in meetings te zitten waar iktoch niets van begrijp.Als iemand me nu vraagt voor een meetingvraag ik meteen of het een Cantonese of Engelse meeting wordt. Mandy snapt nu een beetje datik het ook druk hebenheel graag mee wil doen met het Event maar dat ik toch echt geen Cantonees kan, en ze motiveert mensen een beetje om Engels te praten - waarna zeregelmatig even sneleen vertaling in het Cantonees er doorheen gooit.Perfect!Als het zo door kan gaan ben ik weer gelukkig haha!)

Voor ons event: als het goed is, is de Macau Tower nu officieel onze co-organizer! Dit maakt het event meteen een enorme slag groter, de postcard-banner heeft wat extra metertjes gekregen en het is natuurlijk meteen veel meer herkenbaar voor de pers (we zijn zelfs op tv gekomen na de pers-conferentie!). Maar ook onze subevenementen, het Halo-Halloween Party en de Zero to Hero Ghost Hunt, zitten eraan te komen. Deze zaterdag de 29e van Oktober is het tijddd haha! De voorbereidingen gaan echt van het uitzoeken van schmink tot het uitwerken van de financiele aspecten en whow this makes me like event management! Heb ook een Australische man van rond de 50 ontmoet, die zegt dat Executive Director of Strategy Development ook een supernice baan moet zijn! Maargoed, dat terzijde haha =P.
Het sponsorship team heeft zichzelf overtroffen. Met enorme hoeveelheden coupons van bedrijven tot handje contantje geldbedragen van ongeveer €2000 hebben we ook financieel de mogelijkheden om dit event groots te maken. Ook hebben we besloten een goed doel aan ons evenement te koppelen - maar nu weet ik zo eempies niet meer welke dat is haha, sorry!

Naast school ben ik de eerste week nog heel moe geweest, veel geslapen en m'n ritme weer een beetje proberen terug te krijgen. EN ik heb onze 'rooftop' herontdekt! Samen met m'n huisgenootje Anke heb ik daar aardig wat avondjes gespendeerd met lots and lots of talking. Het is absurd om te zien hoeveel spelletjes er gespeeld worden zodra er een groep is, mensen sluiten anderen echt bewust buiten door o.a. te liegen. Je ziet precies wie de volgers zijn en wie de rol van 'leider' toegewezen krijgen en wat mensen doen en nodig hebben om zichzelf beter te voelen. Heel absurd, ik heb dit nog nooit zo bewust zien gebeuren en vind het allemaal wel fascinerend haha!
On the other hand is het ook even een wake-up call en wordt je er even aan herinnert dat de wereld niet van suiker is, mensen niet altijd de beste bedoelingen hebben en meer aan zichzelf dan aan een ander denken. Enhet is goed om datte zien.

Ook merk ik nog maar weer eenkeer dat er een reden is dat mensen zijn wie ze zijn, wat voor spelletjes er ook gespeeld worden: ze zijn niet voor niets zo geworden. Het absurde is ook dat ikiedereeneigenlijk wel mag, en het maakt niet uit wie ze willen zijn of doen, het doet me wel even 2x nadenken voordat ik ze iets persoonlijks vertel, maarhet maakt iemand niet meteen een slecht persoon. Hahawat serieus allemaal! Maybe heb ik een beetje teveel tijd gehad om na te denkentoen ik ziek was! ENNN ik krijgnog meer tijd volgens mij:

Hebalweer een paar dagen last van de maag en werd vanochtend super misselijk wakker -moest meteen denken aan wat Koenals advies zou geven en heb me ziekgemeld voor de ochtend, in de hoop dat het tegen de middag afzwakt en ik nog wel even lekker naar Wine Studies kan. Zo niet, dan huppel ik maar weer eens de oude vertrouwde route naar het ziekenhuis af voor wat tests en een doosje antibiotics en O.R.S. (of even langs de supermarkt voor Cola Light en bananen haha, supergeweldig advies van de tante van Hes - IT WORKS!)

Verder ben ik Macau nog een beetje aan het verkennen, op de een of andere manier is het zo moeilijk om daar tijd voor te vinden! Maar gister vielen de lessen uit vanwege een Graduation Ceremony en ben ik gewoon in de bus gejumpt, om weer in een andere bus te jumpen, en nog maar weer in een andere haha. Gewoon een spontane bustour waarvan ik niet wist waar ik uit zou komen, super leuk en zeer aan te raden (op een eiland dan). Ben af en toe uitgestapt om even rond te lopen en rond te kijken, zomaar wat straatjes inslaan om op een compleet andere plek weer op de bus te stappen. Ben nogmaals bij de A Ma Templegeweest, heel mooi - als je de touristen wegdenkt haha! En heb een berg beklommen om bij een supermooie kerk te komen, het uitzicht was echt WAUW, en toen ik de berg weer afliep kwam ik door een enorme villawijk waar mensen gewoon persoonlijke agenten hebben ingehuurd om hun huis te bewaken. STIL dat het daar was! Kreeg er kippevel van, heb zoveel stilte niet meer gehoord sinds ik .... In Nederland was haha! Macau is echt een hutjemutje van duizenden scooters, auto´s, stinkende bussen en mensen, dus om door zo´n stille straat te lopen was echt een ervaring op zich. Het mooiste was nog dat ik daar gewoon kon ademen, heerlijke frisse lucht die de geur van bomen, nat gras en nog meer dromen met zich meedroeg haha. Uiteindelijk kwam ik uit bij het Nam Van Lake, waaraan de Macau Tower staat. Van daaruit nog even naar het winkelcentrum van de toren gelopen - niet veel bijzonders, wel lekkere Macaronen gekocht hihi - het laatste bustourtje was misschien nog wel het leukst, door de heuvels op en neer links en rechts door de kleinste ministraatjes vol locals. En dat bustourtje leverde me toevallig weer mooi bij de Kun Iam Temple af, vlakbij m'n huis haha.En toen net voordatik m'n kant en klare noodles in de pan wilde gooien belde Nicole of ik mee uit eten wilde - en u already know how that story ends ;-)