Adventures in Yangshuo

Ondertussen bivakkeren we al weer in ons tweede  hostel in Hong Kong, maar ervaringen zijn er om gedeeld te worden en daarom dus alsnog een verhaal over onze tijd in dromenland: 6 dagen in Yangshuo. Yangshuo is een klein dorpje dat vroeger leefde van de visserij, en een dik uurtje bij de grote stad Guilin vandaan ligt. Guilin is een stad, maar ook een gebied in de Guanxi province die bekend staat om de bovennatuurlijk mooie karstlandschappen. En waar wij eerst onze pijlen op Guilin gericht hadden hebben we die lastminute nog verschoven naar Yangshuo, op aanraden van vrienden uit Macau en door de geweldig mooie en vooral ook overtuigende Google afbeeldingen haha!  Waar Guilin een grote stad is, is Yangshuo dat dus niet en meteen na aankomst (na de lange reis van dik 16uur die ik in mijn vorige blog beschreef) werd ons dat al duidelijk. Een klein stadje grijnsde ons tegemoet - omdat ons nog niet meteen duidelijk was waar het hostel was werden we via de telefoon geholpen door het "meisje achter de balie" van ons hostel: How Flower's! Waarop we relaxed langs de winkeltjes liepen op zoek naar de aanwijzingen die ons gegeven waren. Een verkoopster glimlachte nog even vrolijk toen ik op een stilsta-moment even meedanste op het nummer "dragostea din tei" die op vol volume uit haar winkel galmde, en nadat we de onschuldige ingang van de markt met stapels vruchtjes voorbij waren hadden we eigenlijk vrij snel het hostel gevonden.  Mooie kamer, ensuite badkamer (goed begin na de gedeelde douches in het San Va hostel in Macau) en vrolijke kleuren. De mensen van het hostel waren geweldig behulpzaam met het uitzoeken van dingen en het "meisje achter de balie" had ons meteen na aankomst in Guilin al gered van de torenhoge en valse prijzen van het reisbureau op het treinstation, dat arme kind heeft daarna wel de huid volgescholden gekregen door mevrouw de reis organisator - die vond haar prijzen wel eerlijk want ze bood hooooge kwaliteit, wat volgens haar dus inhield dat je omgerekend €5,- moest betalen voor een busreis die je (zij het na een korte onderhandeling) zelf voor €1,80 kunt fixen. Als ik het zo schrijf denk ik ook: goh dat verschil is niet eens zo groot, maar je kunt er voor het totale plaatje even bij bedenken dat je hier voor €2,- a €3,- euro een volledige maaltijd voor je neus hebt staan.  Na aankomst hebben we eerst een flinke powernap gedaan, waarop we tegen het einde van de middag het dorpje gingen verkennen.  Die middag kreeg ik de kans om een roofvogel vast te houden, wat een ervaring! Zo'n beest is loeizwaar en je voelt gewoon die sterke klauwen die zich om je arm vastklemmen, maar hij was zooooo mooi! Geweldig, snel verder gelopen langs het enorme scala aan touristenproducten da Yangshuo aanbied. Overal stonden kraampjes, winkeltjes waar handgemaakte kleedjes, poncho's, kunst of eetstokjes verkocht werden en we voelden ons er eigenlijk meteen wel thuis. Heerlijke sfeer op straat en hoewel er erg aangedrongen wordt dat je wat koopt kunnen de mensen ook nog wel lachen als je ze met een smoesje of grapje afwijst.  Ook kwamen we nog een fluitenverkoper tegen, die meermaals even duidelijk vermelde dat hij 'famous' was, waarop hij een hele collectie met hem en blanke touristen uit de kast trok. Wel bijzonder is dat hij me een fluit gaf en me leerde hoe hem te bespelen, ahhh krijg er weer kriebels van als ik eraan terug denk! Het olijke mannetje bleef ons ook nog een tijdje achtervolgen, omdat hij toch echt wilde dat ik een fluit mee naar huis zou nemen haha geweldig. Als we ergens stil stonden en even om ons heen keken dook hij altijd wel weer op, met een huge grijns op zijn gezicht om meteen weer zijn verkooppraatje te starten haha, geweldig! In de avond hebben we de zoektocht naar het in de lonely planet vermelde vegetarische restaurant. Daar kregen we door een meisje een privekamer toegewezen - een vierkante kamer met van die houten bankjes met kussens erop, waar je dan in kleermakerszit op kunt gaan zitten om van je eten te genieten. Geweldig mooi en het eten was echt geweldig! Op aanraden van dat meisje ook maar een pot Osmanthusthee genomen, gemaakt van gedroogde bloemetjes uit Guilin jommiejommie we have a favourite!  Wat we verder precies wanneer hebben gedaan in Yangshuo weet ik al helrmaal niet meer, dus ik ga jullie nu gewoon lekker lukraak verhalen vertellen die ons het meest zijn bijgebleven! Zoals in vele reisgidsen, gesprekken met vrienden en uit de adviezen op internet omhoogkwam zijn ook wij gevallen voor een fietstocht door het landschap van Yangshuo. En oh mijn god wat is dat mooi!  We hebben een paar uur gefietst (na natuurlijk 1x de verkeerde kant op gefietst te zijn, om vervolgens onze touristische attractie te laten voor wat het is en gewoon zonder kaart zomaar een stuk ergens heen te fietsen) over de gele landweggetjes die langs kleine dorpjes lopen, we hebben mini plantages gezien en wagentjes die bijna bezweken onder het gewicht van alle goederen die naar de stad gebracht werden. We zijn nagezwaaid door oude omatjes, die snel hun kleinkinderen erbij trokken om die te laten zien dat er mensen zijn die zo bleek als ik zijn haha :p zijn nagerend door zwerfhonden, duizenden keren ontkomen aan verkooptrucs, Hesley heeft nog even met de locals 'ge-bond' door toch nog maar een keer de kaart er bij te trekken op zoek naar onze touristische attractie, we hebben bovennatuurlijk mooie landschappen gezien en zijn uiteindelijk op een rots met uitzicht op een oud huisje omringt door graasweide en koeien neergeploft om de meegebrachte cakejes en broodjes te nuttigen. Geweldige ervaring en zeker een die meegaat in het boekje met droomervaringen!  Iedere avond komen de mensen samen in het parkje, om samen op Chinese muziek met een lekkere beat te dansen. De een geeft les, de ander volgt, en dit vormt een totaalplaatje wat voor ons toch wel heel bijzonder is. Stellen die samen dansen, mensen die Tai Chi beoefenen, Chinese dans doen of stiekem op de achtergrond gewoon een beetje meeswingen. Maar niet alleen 's nachts komen ze samen, ook overdag wordt er flink gesocialized in het park. Voor ons erg mooi om te zien dat eigenlijk niemand alleen is, vaak zagen we iemand die alleen kwam gewoon gezellig bij een groepje mensen gaan staan kletsen, zingen, dansen of gokken.  Ook hebben we uiteindelijk toch nog een bamboeraft gedaan! Via ons hostel hebben wij voor 160 yuan een privebootje gehuurd om in ongeveer 2 uur over het mooiste gedeelte van de rivier te gaan. Toch wel beter dan de 250 die mevrouw van het Guilin treinstation ervoor vroeg, die ik in het begin al even had geïntroduceerd. In de bus op weg naar ons bootje zagen we al geweldige landschappen, we kwamen langs allerlei dorpjes waar weer een handjevol mensen de bus ingelokt werd en uiteindelijk stapten ineens 2 backpackende canadese meiden in, waarvan een echt een spring in het veld - meteen naast de chauffeur op de voorbank jumpte en gewoon VLOEIEND chinees begon te praten! Waren wij met onze beperkte kennis (die we in Beijing hopen uit te breiden) toch wel even flink van onder de indruk. De rest van de reis ging met hard gelach en gegiebel vanaf de voorbank en het gebruikelijke gehobbel over de weg.  Eenmaal aangekomen bij de bamboorafts werden we meteen bestookt door oude kromlopende vrouwtjes die ons houten eendjes, pinda's of zogenaamd antieke muntstukken uit een of andere Dynastie. Snel ons hostel gebeld om te melden dat we waren aangekomen en dat we wel opgehaald wilden worden. Toen er een klein vrouwtje aankwam die ons tussen het gemompel van de verkoopvrouwtjes door probeerde uit te leggen (in het Mandarijns dus, ja) dat zij door ons hostel gestuurd was, vertrouwden we dat natuurlijk niet meteen, maar na een belletje met het hostel bleek dat het oke was en toen zijn we haar toch maar gevolgd haha.  De bamboe tocht was echt fenomenaal geweldig betoverend ontroerend mooi. Wat een landschappen, we hebben filmpjes en foto's gemaakt maar het is haast onmogelijk om zoiets net zo mooi te laten overkomen als dat het is als je het in werkelijkheid ziet terwijl je met z'n tweetjes op een bootje zit, de wind langs je heen voelt glijden en alles in prachtige herfstkleuren om je heen voorbij ziet gaan.  Onze privekapitein zette ons rond 2 uur af in het stadje Xingping, waar we volgens de jongen achter de balie in het hostel konden rondhangen tot een uur of 6 om de laatste bus naar Yangshuo terug te pakken. We werden praktisch uit het bootje getild door een vrouwtje dat ons voor 60 yuan wel naar het busstation van Xingping wilde brengen, uiteindelijk zijn we toch maar ingestapt - voor een flink wat lager tarief: 10 yuan, en dat is eigenlijk nog te veel!  In het kleine golfachtige karretje zagen we al snel dat Xingping niet een stadje was waar je nog even 4 uur rondslentert. Eigenlijk wilden we meteen wel de bus instappen, maar zijn gelukkig toch nog even een blokje om gelopen. Ineens zagen we een klein landweggetje, en op de een of andere manier zag het er wel verleidelijk uit! Met z'n tweetjes zijn we het paadje afgelopen, op zoek naar avontuur.  Het paadje leed ons naar een plekje dat flink wat decades terug in de tijd leek te liggen, we kwamen terecht in een landschap waar een kromlopend mannetje z'n koe aan het uitlaten was, rustig slenterend over het gras - het kalfje dat er stiekem vandoor huppelde om aan de andere kant van het water van het versere gras te eten. Een enorme koe met een kalfje dat ons meteen al in de gaten hield, oude huisjes die de kleurrige was buiten hadden hangen, geweldig om te zien! Maaaarrrr toen we verder liepen kwam er ineens een manke man aangelopen die de koeien naar een ander stukje gras stuurde. De enorme mama-koe vond ons ineens een stoorzender tijdens haar rustige huppeltje naar het nieuwe stukje gras en ineens hadden we een reuzekoe voor onze neus staan, op minder dan 2 meter afstand. Rustig blijven staan en jezelf groot maken! Leek een stem van de survivors op Discovery Channel me toe te roepen haha :p uiteindelijk liep het beest verder, maar wij bleven nog wel even met een brok in onze keel en een flinke adrenalinekick achter. Toen we nog even verder liepen richting de huisjes hoorden we ineens een waakhond, en al snel kregen we door dat hij ons als prooi zag. Wederom zijn we kalm gebleven, van de buitenkant dan natuurlijk. Rustig liepen we haastig terug naar het bruggetje gemaakt van zakken gevuld met steentjes, en toen we eenmaal veilig aan de overkant waren vonden we het allemaal wel weer spannend genoeg geweest en zijn we maar snel richting de bus gegaan haha, maar wel geweldig om meegemaakt te hebben, besef je je ineens hoe krachtig zo'n koe eigenlijk is als het jij tegen hem is zonder touwen die hem tegenhouden. Spannend hoor! Ook hebben we nog de moed bij elkaar verzameld om eens verder te kijken dan die lekkere vruchtjes bij de ingang van het marktje, en zijn naar binnen gegaan. De eerste hal was geweldig, huuuuge stukken fruit, vissen in plastic bakken met een waterpompje dat ze nog enkele momenten langer in leven moest houden. Eenmaal aan het einde van de hal zagen we een ingang naar een tweede hal, dus natuurlijk ook die kant nog maar even opgegaan. Wat we daar zagen was meteen een stuk minder gezellig: een hele hal vol met dood. Opgehangen honden, kop er nog aan, kippen, eenden, vissen, vers bloed, opgedroogd bloed, een overheersend geluid van een zaag om door de botten van dieren te zagen, zodat de dieren gewoon in hompen verkocht kunnen worden. Gruwelijk om te zien, maar ik vond zelf dat ik het wel moest zien. En eigenlijk was het zien zo erg nog niet, vergeleken bij de geur. Die geur ben ik zo snel mogelijk vergeten maar hoe het me deed voelen zal me altijd bijblijven. Een beetje in shock liep ik het marktje weer uit. Hes kon er beter tegen maar vond het ook niet nice om hondjes te zien zeg maar.  Het gruwelijkste was dat onze hostelkamer naast de straat van het marktje zat, waardoor het kwam dat we af en toe dieren geslacht, of gemarteld hoorden worden. De geluiden die we hoorden, deed het overkomen alsof de dieren gemarteld werden. Kreten van pijn en leed. Het geluid van een langzaam pijnlijk stervend dier, zijn echt geluiden die je bijblijven en we vonden het allebei verschrikkelijk om te horen.  Om onze lijst met avonturen nog even positief af te sluiten: we zijn ook nog naar de beroemde show geweest in Yangshuo, gecreëerd door de man die ook de openingsceremonie van de Olympische Spelen in Beijing heeft gemaakt. Deze show vond plaats op een enorme locatie, en de hele omgeving is ervoor gebruikt. Het decor zijn de karstbergen en de Li River, en de acteurs zijn meer dan 600 mensen uit het dorpje. We begrepen het verhaal natuurlijk niet helemaal, maar het was wel bijzonder om de show te zien, op zo'n enorme locatie, in de open lucht en met geweldige effecten en muziek. Weer eentje om af te strepen! De laatste avond hebben we gevierd met een heerlijk diner in een restaurant waar we weer met puur toeval terechtkwamen. Heerlijk gegeten, en ik wilde ons Yangshuo avontuur nog wel afsluiten met een lekkere cocktail. Na even dubben besloot ik de Home Made cocktail te nemen. Dat heb ik geweten. Vanaf dat moment ben ik echt ziek geweest, alweer! Midden in de nacht schrok ik wakker en heb ik alles eruit gegooid om de rest van de nacht op de wc door te brengen. Ook de dag erna was ik ziek, gelukkig hielpen de diarreepilletjes van hes wat en hoefden we niet meteen te gaan reizen. Hes heeft onze koffers ingepakt en de kamer opgeruimd en na het uitchecken ben ik in een hoekje van het hostel op de bank geploft, terwijl Hes op zoek ging naar een kantoortje om de tickets te kopen voor onze treinrit van Guilin naar Shenzen (een stad naast Hong Kong, in Mainland China). Liters water en urenlang slaap verder kwam het meisje van achter de balie nog even langs om ons een kerstcadeautje te geven: minisinaasappeltjes, deze eet je met schil en al op! En smaakt verder gewoon hetzelfde. Wel erg leuk om een keer te proeven want we liepen er eigenlijk iedere keer voorbij als we langs het marktje liepen. Terwijl ik Hes zag smikkelen moest ik zelf nog even wachten, had eigenlijk helemaal geen trek meer sinds ik ziek geworden was, maar heb uiteindelijk in Hong Kong nog eentje gehad, Hes had ze in een tissue gewikkeld en meegenomen, nomnom! Eenmaal 6uur was het dan eindelijk tijd om die kant op te gaan. Hele relaxte reis gehad, wederom in een nachttrein! De volgende dag kwamen we om half 11 aan in Shenzen, vanwaar we de bus naar Hong Kong al snel hadden gevonden. Terugblikkend vanaf mijn bedje in ons laatste hostel in Hong Kong was Yangshuo echt een droom, geweldig mooie reis en heerlijk begin van onze vaklantie samen!

Traveling!!!!

Nou jongens, daar gaan we dan! Met z'n tweetjes de wijde wereld in. Een miniem stukje ontdekken van het geweldig grote, vaak onderschat mooie China. Het China van de duizenden jaren aan cultuur, die het China van vandaag de dag nog beïnvloeden met ingewikkelde mindsets, logica en conservatieve fatsoensregels die door de huidige generatie langzaam worden aangevreten en weggesmokkeld. Het China van de ongelooflijk explosieve groei, het land dat langzaam maar zeker de kracht krijgt om met grootmacht Amerika te concurreren. Trots, communisme en patriottisme zijn factoren die in Macau nauwelijks te merken waren, maar waar we meteen bij aankomst in Zuhai (een plaatsje direct naast Macau, en een plaatsje moet je dan zien als een plaatsje in comparison to Beijing - in werkelijkheid is Zuhai pretty big) waar we eenmaal naar buiten de borders begeleid waren door ons tijdelijke reisgenootje en vriendinnetje uit Macau - Sherry, meteen de communistische vlag zagen wapperen op een huge plein ter ere van waarschijnlijk een of andere communistische grootvader.  De bewakers overal strak in pak geven me vooral een angstig gevoel, waar ik wel moet toegeven dat de af en toe glimlachende vrouwen in pak een leuke afwisseling zijn op de harde strenge gezichten van de mannen, en het bovendien allemaal nog niet half zo beangstigend is als mijn uurtje in Moskou. Tenslotte hebben we het hier zo slecht nog niet; in de bus naar Zuhai zijn we dus begeleid door Sherry wie ons meteen even hielp met vertalen bij de border, het vinden van een pinautomaat (waar een bewaker ineens met MIJN portemonnee in zijn handen liep, hoe hij er aan kwam is een mysterie maar gelukkig heb ik hem met mijn studentenkaart kunnen laten zien dat ie van mij is en werd ik meteen even goed wakker geschud: op je spullen letten! Vanaf dat moment lopen Hes en ik als draagmoeders met onze volgepropte rugtassen op de buik) en het helpen besparen van VELE kostbare uren door haar kennis van alle gangetjes, regeltjes en natuurlijk het begrijpen van de Chinese tekens. Als kersje op de slagroom op de taart die we van haar als reiscadeautje hebben meegekregen heeft ze ook nog eens de bustickets naar Guangzhou voor ons helpen boeken en zijn we er uiteindelijk ook nog op tijd achter gekomen waar wij moesten zijn, nadat we haar hadden uitgezwaaid voor haar verassingsreis naar haar ouders.  Chinees is zo makkelijk nog niet! We zullen zodra we weer wifi hebben even de foto's van onze reis posten, samen met deze blog - en daar zul je o.a. een foto van onze bustickets zien. Wat zijn wij ontiegelijk dankbaar dat ze hier de westerse cijfers gebruiken in plaats van de Chinese tekens! Het ontcijferen van cijfers hebben wij intussen verwerkt tot een hogere wetenschap, waardoor we nu eigenlijk vrij snel al wel een klein beetje een idee hebben van waar we moeten zijn.  Dat wil natuurlijk niet zeggen dat dat dan weer matcht met de Chinese logica; eenmaal aangekomen in Guangzhou leerden we al snel negeren en nee zeggen (en nee Rose, de mensen die graag je bagage willen tillen, je voor een peperduur tarief naar een of andere stad willen taxiën of je achtervolgen voor een nachtje in hun hotel zijn er echt niet om je te helpen en de kans dat er een tussen zit die het wel net zo lief bedoeld als ze zich gedragen voordat je doorloopt en ze je gaan achtervolgen is nihil) En hebben we weer eens wat lichaamsbeweging gekregen terwijl we op zoek waren naar het ticket-kantoor. Wel superchill is dat we een tourist-information kantoortje tegenkwamen waar we na wat omslachtig communiceren een kaartje kregen met daarop 'Guilin 17:50' kregen van de niet-Engels-sprekende vrouw. Dat kaartje konden we weer mooi aan de wel-Engels sprekende baliemevrouw geven toen we eenmaal het ticket-kantoortje hadden gevonden, een halfuurtje later.  We hebben de hele reis lekker rustig aan gedaan, en hebben (meer omdat het gewoon niet kon dan dat we het zo gepland hadden eigenlijk) nog niets van tevoren aan bussen of treinen geboekt. Dus alle tijd, en geen tijd is te laat haha! Om 9uur uitgecheckt uit ons knusse Portugees/Chinese hosteltje aan de famous 'Rua de Felicidade' om met onze (na 17kg naar huis gestuurd te hebben nog steeds-) loeizware koffers de bus naar de Kun Iam Temple te pakken, en vanaf daar de bus naar Zuhai - samen met Sherry dus. Na ongeveer 3 kwartier reizen kwamen we daar aan, om om half 12 in de bus naar Guangzhou te stappen. Rond 2uur kwamen we daar aan, na een superfascinerende reis door de steden en alles wat daar tussenin zit.  Enorme huuuuge villawijken met honderden precies dezelfde villa's naast kleine huisjes gemaakt van 4 palen en het kleurrijke zeil van een huge billboard. Prachtige houten kleine huisjes met een rieten dak, een geel landweggetje dat de bewoners verbind met de grote wereld om ze heen, een kruiwagentje en een paar kleine plantages om in eigen behoeftes te voorzien - een sprookje, woest onderbroken door een MASSIVE ijzeren telefoonpaal waarvan de vier poten precies in de trots en het alles van de bewoners van het houten huisje staan. Moest wel even grinniken toen ik me bedacht hoeveel heisa wij in Nederland zouden maken als zo'n ding alleen al ons uitzicht verpest omdat we het over de daken kunnen zien  van de 5km aan huizen die tussen ons huis en de telefoonpaal staat. Wat zal onze overheid soms verlangen naar een niet-democratisch bestaan.  Naast dit alles: wat wordt er ontiegelijk veel gebouwd in China! Overal waar ik keek in Macau stonden hijskranen en er zijn ik weet niet hoeveel enorme flats bijgebouwd in de 3 maand dat ik er was, maar amehoela zelfs buiten de stad van Zuhai zie je flats uit de grond schieten en zijn er enorme bouwprojecten bezig om een heel leger van gele hoge villa's te bouwen. Niet normaal en erg absurd om te zien, lijkt wel alsof ze hier ruimte te veel hebben, het staat vol met eindeloze vlaktes vol met huizen, krotjes, flats en villa's. Ik vraag me ondertussen ook echt af hoe dat Communisme ook alweer werkt, ik dacht namelijk dat het draaide om gelijkheid, gelijkwaardigheid and so forth. Zie tot nu toe bar weinig terug van die main values, al moet ik toegeven dat dat het geheel niet minder interessant maakt.  Anyways, in Guangzhou hadden we lekker de tijd, de eerste trein zou om 17:50 vertrekken, de tweede rond een uur of 9. Na het vinden van het ticket-kantoor hebben we meteen 2 soft-sleeper tickets geboekt voor de 17:50 trein voordat we onze goddelijke lunch bij KFC (can you imagine Hesley's happy face? :p) waar Hes een veggie soep, salade en fries voor me gefixed had na een geweldig amusant maar effectief gebarentaal-gesprek met 2 KFC meiden. Hes zelf aan de kip-snacks of course en daarna nog lekker genoten van Egg-Tarts (jajaaa die zijn komen overwaaien uit Coloane, Macau!) en een soort Sundae ijsjes. Lekker op tijd kwamen wij aan in de main hall van het treinstation, om na even zoeken toch best snel de wachtruimte gevonden te hebben. Vroeg als we waren was er nog meer dan genoeg plek en lag ik al vrij snel te slapen, met Hes als meer dan geweldig kussentje haha :D wat een luxe!  Na dik een uur wachten stond iedereen ineens op, dus ik nog even snel naar de wc gerend om nog veeeel harder weer terug te rennen (oke, in het hurken boven niet-westerse wc's ben ik ondertussen een pro, maar ik ga onder geen beding boven een vieze stinkdrol hangen! Bah. IEDERE wc was voorzien van either een dikke bruine, fluffy bruine, of zelfs groene drol - nouuu mij kun je wegslepen. Ineens besefte ik de kracht van m'n blaas, bah!  Nog snel even wat Aziatische vruchtjes gekocht (gooooddelijk! Weet de official naam niet maar zal een foto posten, ziet er voor jullie niet zo eetbaar uit denk ik haha!) en toen hoorden we van een schoonmaker dat ook wij naar de trein moesten. Dus naar de halte van de wachtruimte, maar zo easy gaat dat dus niet. Zoals ik eerder al zei is de Chinese logica soms een beeetje vergezocht en zo kwam het dat Hesley voor de tweede keer met onze koffers de trappen versloeg, en we na een paar keer hoopvol onze kaartjes aan Chinese mensen in pak (conducteurs, schoonmakers, alles wat we te pakken konden krijgen haha!) eindelijk onze ingang hadden gevonden.  En daar zijn we dan, ondertussen al 6 uur op pad in de nachttrein naar Guilin. Na een kort powernapje kwam onze onderbuurman even een praatje maken. Had hem eerder al mijn Aziatische vruchtjes aangeboden en nou maakte Hes mij wakker (Haaaaallleluja!) omdat hij aarbeien aan het uitdelen was. Daar bleef het natuurlijk niet bij, binnen no time zaten hes en ik op ons bed omringt door pinda's, goddelijke mini-appeltjes, een of andere bruine bloembol die een zachte kokosnootmelk smaak had en natuurlijk nog wat aardbeien. A lot of XieXie's (thank you!) later kregen we zowaar nog een klein gesprekje met de beste man, bleek dat hij uit Yangshuo komt en hij begreep zelfs mijn Chinees toen ik uitlegde dat wij uit Nederland komen! Trots haalde hij zijn blikje siroop uit Zwolle tevoorschijn haha, geweldig!  We voelen ons allebei wel een klein beetje bezwaard want we hebben ondertussen ALLES wat we in onze volle rugtassen hadden meegenomen aan eten aan de man aangeboden, maar hij zegt dat ie vol zit, waarop hij zijn eigen etenswaren weer oppeuzelt.  Kan natuurlijk ook zijn dat hij denkt: "haaaaa gekke Europeanen, you should try my food - you wouldn't want anything else either!" Na ons gesprek ben ik als een blok in slaap gevallen en heeft Hes de batterij van z'n PSP gedood - waarna we om 22:00 nog even gezellig samen de gang op gedoken zijn om met het hete water dat gratis aangeboden wordt heeeerlijk een bakje noodles gegeten.  Ondertussen ligt Hesley al heerlijk te slapen op zijn bed aan de andere kant van de wagon en vallen mijn oogjes ook bijna dicht. Nog dik 6uur reizen voor we in Guilin aankomen en dan nog de bus naar Yangshuo vinden. Rond 11uur zullen we inchecken in het How Flowers hostel, precies 26 uur later dan onze reis begonnen is.  Genoeg reden om nog wat slaap mee te pikken dacht ik! Dus bij deze zoals mijn paps en meneer de uil altijd zegt: "weltrusten lieve kijkbaarskindertjes"! Love from China

The beginning of the end

Geachte lieve mensen!

Vandaag is de dag, dat mijn lieve zusje Yetjarig is. Vandaag wordt ze 18 jaar en bij deze even een speciaal momentje: Yetje, ben SUPERtrots op je! Baal er echt van dat ik er niet bij kan zijn vandaag, straks om half 2 even via de skype en zodra ik terug ben gaan we er een x op uit om 18+ drankjes te nuttigen hahaha, deal? Hope u like my Chinese gift!!Heel veel liefs,mij

The Beginning

Naast dat is het vandaag ook de dag dat er eindelijk na bijna een hele maand wachten weer eens een blogje van mijn kant verschijnt. Dit wel na enige druk want grote grutjes wat heb ik een klachten ontvangen via Facebook, e-mail, msn, skype en ga zo maar door - over waar die nieuwe blog van mij wel niet bleef haha. Nou, stelletje zeikerds, bij deze!

Jongens jongens ik moet wel zeggen dat ik een goede reden heb voor het niet eerder bloggen dan vandaag, ineens besefte ik me zo dat het gewoon al bijna allemaal over is. Dit hele avontuur van 4 maanden, duurt nu nog maar 2 week. Kriebels!
In die hele periode heb ik zoveel moeilijke momenten gehad, de mensen deden niet zoals ik wilde, de school was niet zoals ik wilde, de regeltjes waren niet waar ik van hield en god wat heb ik me kut gevoeld toen ik 2 week ziek was - en meteen nog een weekje net nadat ik weer even naar school kon.

Maar ondertussen weet ik dat de hoofdpijn, buikpijn en alle andere vage klachtjes van MSG komen - een soort smaakversterker dat je eigenlijk overal in kunt vinden, maar vooral in Chinees voedsel (zonder mate). De regeltjes van school heb ik zo nu en dan ook maar eens een keertje aan m'n laars gelapt en ik heb met ups en downs enorm kunnen genieten met iedereen en heb geweldig lieve, goede en geweldig leuke vrienden ontmoet en daarnaast een hele Facebook-lijst aan mensen die ik nooit meer ga vergeten.

Ik heb nog láng niet alle casino's van binnen gezien en laat staan alle shoppingstraten in die casino's uitgelopen (dit staat nog op m'n verlanglijstje voor de komende 2 week haha!) maar ik heb wel de gaafste clubs onveilig gemaakt, enorm leuke mensen ontmoet (denk aan mijn verhalen over de dame in de toiletten van Cubic, die de laatste keer dat ik daar was me spontaan een knuffel kwam geven: 'U here again finally!' haha. Maar zeker niet te vergeten zijn de barman van Cubic met z'n cocktailambitities, de beveiliging, de salsamensen uit de ZAIA show, de 83 jarige opa met z'n 24 jarige 'vriendin', de enorme hoeveelheden Filipijnse dronken dames waarmee we topavonden hebben beleefd! De crazy cabdriver in HongKong die de enige was die ons níet voor torenhoge touristenprijzen zette maar wel als een malle door de straten ons leven op de proef aan het stellen was en natuurlijk de chagrijnige Russische danseressen die je er af en toe op betrapt je toch even toe te lachen.

Macau is the city of dreams als je het mij vraagt, ik heb mensen ontmoet - multimillionairs - en kansen gekregen waar je in Nederland alleen maar van kunt dromen. Heb ook geleerd met beide benen op de grond te blijven en vast te houden aan m'n eigen idealen en dromen. Niet bang te hoeven zijn dat je een kans mist, omdat je al bezig bent met hetgeen wat je gelukkig maakt. Topmanagers hebben in mij kwaliteiten gezien waar ik zelf nog helemaal niet zo zeker van was en mensen met de best jobs ever (of mannen met een vrouwdie de best job ever hebben haha!) hebben hun reisverhalen met me gedeeld en heb er een enorme dosis nieuwe inspiratie van gekregen! Alles kan, alles mag - gewoon lekker doen wat je voelt en altijd open staan voor nieuwe ideeen, mensen en culturen.

This is the moment

Naast al die zowel negatieve als positieve ervaringen die me een enorm happy pakket meegeven, heb ik sinds gister officieel een World Guiness Record op m'n naam staan - samen met m'n Event Management: Hosting an Event class E3A. We hebben zaterdag de officiele opening en bekendmaking gevierd van ons project: het samenpuzzelen van 20.000 postcards op een enorme banner om een World Guiness Record te creeren! Na 3 maanden hard werken eneen succesvolle Photocompetition, geweldig Halloweenfeest, Ghosthunt en de press release van ons final event hebben we dan eindelijk bereikt wat we wilden: De wereld de kracht laten zien van de Z Generation (people who were born in the 80's and 90's) en laten zien dat we meer kunnen dan wat er van ons verwacht word. Dat we meer wíllen doen dan dat er van ons verwacht wordt en dat we het waard zijn om in geloofd te worden. Amehoela, als dat geen mission is dan weet ik het ook niet meer! We hebben 40.000 MOP kunnen doneren aan Caritas en Orbis, onze 2 beneficiaries (ong €3800,- ofzo) en hebben een enorm gave tijd gehad met z'n allen (ondanks alle strubbelingen en het feit dat Anne en ik uiteindelijk grotendeels buiten onze deparments gehouden werden omdat ze te lui waren om Engelse meetings te houden. Bovendien begrijpen veel Macanezen helemaal niet zo goed Engels, en is het dus voor hun ook efficienter om Cantonees te praten, omdat 'iedereen' het dan in ieder geval begrijpt.)

Na de press release nog kunnen genieten van het geweldige uitzicht op de Macau-Tower (300m hoog), mensen zien Bunjee-jumpen en Sky-walken haha superveeeet!! Om na het opruimen en phototaking natuurlijk nog even heerlijk uit eten te gaan met Emily, Eve, Koen en Armin. Heerlijk, geweldig en gezellig!

The End

Naast dat m'n zusje jarig is vandaag, zijn ook Kahlen en Cookie jarig, 2 van de 3 meisjes waarmee ik vaak even een High-Tea ging doen na onze Consumer Behavior class. Cookie zit in Hong Kong, maar Kahlen vroeg of ik met haar en een paar vriendinnen mee wilde lunchen, voor haar bday. HEEERLIJK buffet gehad in StarWorld Casino, geweldig eten haha oi oi! En heel erg genoten - van het Cantonees gebrabbel tussen de meiden, kletsen over van alles en nog wat en niet te ontbreken bij Kahlen: enorm gelachen. Het voelde echt al als een soort voor-afsluiter. Kahlen, Irina en Cookie komen ook nog op m'n bdayparty maar jongens jongens het gaat nu echt tot een einde komen!

Over 41 uur is m'n mannetje hier, kan echt niet meer wachten maar daar zal ik jullie nu verder niet mee lastigvallen haha - de spam op Facebook, Twitter en in alle gesprekken hier beginnen me in een sociaal isolement te brengen haha -. Woensdag 7 december geef ik mijn bdayparty hier in Macau, samen lekker eten, kletsen en drinken op het dakterras om vervolgens nog 1 keer flink op z'n Macanees te feesten haha! Maar ook de avond waarop ik waarschijnlijk van een groot aantal mensen al afscheid zal gaan nemen.Donderdag 8 december is my bday, even lekker genieten met Hes en eindelijk maar toch naar 'The House of Dancing Water', een enorm spectacel in The City of Dreams waar meer dan 2 billion Hong Kong dollar in is geinvesteerd. Een show met 'a record-breaking 3.7 million gallons of water, equivalent to 5 Olympic-sized swimming pools.'

Ergens in die 10 dagen dat Hes hier is willen we ook nog naar de ZAIA show van Cirque du Soleil in TheVenetianMacau.
Nog één keer langs alle hoogte- en dieptepunten van de stad, nog één keer de rare freaky restaurantjes bezoeken (met gids, ik kan nog steeds geen Chinees lezen haha!), de laatste tentamens maken en afscheid nemen van de geweldig lieve leraren hier, de laatste paar keer door de straatjes lopen - de touristenmassa aanschouwen en van het een op het andere moment in een oase van rust staan in een van de vele parken vol met Chinezen die aan het Tai-Chi'en, dansen, kletsen, wandelen, hard lopen, hardlopen, stretchen, vechtsporten beoefenen, spelletjes spelenof aan het slapen zijn.
De laatste keren in de bus jumpen en ineens weer heel nieuwe kanten van de stad zien, in de avond lekker buiten zitten en alle mensen bekijken die net als jij gewoon lekker buiten zitten! De enorm kleffe stelletjes bekijken en eindelijk kunnen zeggen: YES die hunk van mij staat nu lekker ook naast me!

En die laatste is dan natuurlijk nog wel het allerfijnst haha =P
OHHHH jongens ik krijg echt de kriebels, ik wil nog niet weg! Kan nu gewoon echt met trots zeggen: 'This was the time of my life!' En ohhh wat was ik in het begin bang dat dat niet zo zou zijn, gelukkig heb ik het uiteindelijk los kunnen laten en heb ik de boel maar gewoon de boel gelaten en ben ik hier gewoon gaan leven. Love it. Superervaring, aanrader en mijn Experience of a Lifetime!

TRAVELING

Maaaaarrr lieve mensjes, dan is het allemaal nog niet over! Hes en ik gaan samen nog anderhalf maand reizen! Voor Hesley begint de China-trip op 5 december, de dag dat hij richting Rusland en dan Hong Kong vliegt, om eenmaal buiten de ferryterminal van Macau naar me toe te komen huppelen (ofzoiets haha, u get the picture!) Maar voor mij begint het échte reizen op 15 december.

Op 15 december heb ik mijn laatste tentamen en het plan is om meteen daarna onze spullen te pakken en richting Hong Kong te vertrekken. Vanaf daar met de bus naar Shenzen of Guangzhou en dan door naar GUILIN en YANGSHUO! (google it, want het is echt goddelijk mooi!) om daar vervolgens tot de 23e van december te verblijven.

23 december pakken we de nachtrein of het vliegtuig richting HONG KONG, om de 24e in te checken in ons horror-hostel aan de Nathan Road (lees: Road vol met enge indiers die je bedriegen, betoveren en overhalen om de meest belachelijke dingen te kopen voor de meest absurde prijzen. Hét touristenwalhalla, maar wel lekker dichtbij alles en aangenaam goedkoop! Haha) In Hong Kong gaan we wederom een langere periode vertoeven. Zoals jullie hebben opgevangen in mijn vorige blog heeft het niet altijd meegezeten met het plannen van de reis, en uiteindelijk heb ik een visum van 2x15 dagen gekregen ipv de verwachte 2x30 dagen. Altijd nog beter dan 2x7 of 2x10 dagen zeggen we dan maar! Anyways, we moesten een noodroute ontwikkelen en daardoor kregen we extra tijd om ieder hoekje en gaatje van Hong Kong (Hong Kong Island, Kowloon Island, The New Territories, Lantau, etcetera!) te verkennen. In Hong Kong zullen we nu dus niet alleen de kerst, maar ook Oud en Nieuw gaan vieren! (Waar vieren jullie het allemaal? Let me knooowww!)

Op 1 januari vliegen wij met ons nog te boeken vliegtuig richting Thailand - Bangkok, om meteen na aankomst op de bus te jumpen naar een tropical destination, om de kou een beetje uit de botjes te krijgen. KO CHANG it is! Voor hoelang wij er zin in hebben haha! Als het zand tussen de tenen onze huid heeft opengereten en we zat zijn van de kokosnoten die ons om de oren vliegen, bussen we weer lekker terug naar BANGKOK om daar weer even in de stadssfeer te komen en nice one-day trips te maken naar bijzondere omliggende dorpjes.

Op 11 januari pakken we vervolgens wederom het vliegtuig om terug te keren naar China-territories. Niet naar Hong Kong of Macau dit keer, nee echt naar het heuse ware MAINLAND CHINA! Haha. SHANGHAI it is! In Shanghai gaan we rond de 6 dagen doorbrengen, heerlijk de verschillende culturen van de stad verkennen en wederom de geweldige dorpjes rond die enorme wereldstad niet vergeten - this is gonna be GOOOODD maar wel een beetje koud.

Op 17 januari (ignore die omg it's so cold in Shanghai-uitspatting van me maar even, want nu gaan we echt icecube-gebied in) gaan we met de trein naar BEIJING! ook wel PEKING!Om daar onze trip af te sluiten met een heerlijke 8 dagen bibberen haha. Maar natuurlijk ook de geweldige wereldwonderen te zien zoals de huuuuuge paleizen, de massive Grote Chinese Muur en zo ik heb gehoord is het eten in de winter even betterrrrrr muwhahaaa! Dus dat wordt heeelemaal genieten! Bovendien hebben we hier even een ietswat meer luxueus hotel geboekt - wel zo fijn, een warme douche; verwarming; enzovoort.

Back to you

DUUSSS nu heb je even een klein ideetje van waar onze reis ons helemaal naartoebrengt! Op 25 januari vliegen we Hollandia weer binnen, en we komen rond een uur of 8 'savonds de Schiphol poortjes uitgehuppeld! Gedurende de hele reis zijn er een heleboel kansjes om nog even met m'n vriendjes van hier te meeten, zo hebben Emily en ik al plannen gemaakt voor een kerstdiner in Hong Kong met een Chinees klasgenootje van me van de Hanze die het komende halfjaar in China zal gaan stagelopen. Ook Katherine zullen we waarschijnlijk nog in Hong Kong treffen. Nouwja, ik kan iedereen wel gaan opnoemen - deze 2 zijn hoogstwaarschijnlijk en met de andere plannen is het vooral hopen dat we elkaar nog treffen.

SPANNEND! Ik ben van plan om zoveel mogelijk blogs bij te houden van waar we zijn of geweest zijn en wat voor spannends we allemaal beleefd hebben!

THAAANKS iedereen voor alle leuke reacties die ik heb ontvangen! Sorry dat het zolang duurde voor deze blog en I hope to see u all velly soen and velly healthy and happieee! =D liefs!

Breaks my heart to tell you this

MAAAAANDEN voordat ik deze kant op kwam was ik deze trip al aan het plannen, als een ware controlfreak was ik al lijstjes aan het maken met alles wat ik moest doen en wanneer ik het moest doen - abbonementen opzeggen, adreswijzigingen doorgeven, mams machtigen voor alle belangrijke zaken, alles had ik tot in de puntjes gepland.

Uiteraard heb ik ook even mijn contactpersoon in China gevraagd of ik ook hier een visum kon aanvragen - dat moest veel goedkoper zijn, en ik zou hier een multiple entry visa kunnen krijgen! Voor de hoeveelheid dagen dat ik wilde reizen in China (30 dagen max, double entry visa dus x2) kon ik helaas geen multiple entry visa krijgen, maar dat visum zou er komen, geen problemoooo!

Eenmaal hier in Macau ben ik al 3x in het ambassadegebouw geweest om alles voor mijn double entry visum te regelen.Toen ik eindelijk alle spullen had verzameld (1. Testimonial van school als bewijs dat ik hier studeer 2. Kopie van de voor en achterkant van mijn collegepas 3. Paspoort 4. Foto voor op de visa-applicatie en 5. Visa applicatie) kreeg ik tijdens mijn 3e bezoek te horen dat ik een double entry visum kon krijgen voor 7 dagen - WHAT THE FUCK! - terwijl ik haar iedere keer heb verteld dat ik voor een maand door China wilde reizen, en tussen mijn eindtentamens en kerst in Hong Kong naar een eiland wilde dat ook bij Mainland China hoort (vandaar de double entry). Domme doos. Dus ik ben even een beetje tegen haar uitgevallen waarna ze snel vertelde dat ik ook voor 30 dagen een double entry visum kon krijgen, als ik de gegevens van mijn vlucht en de tot nu toe geboekte hotels en vooral het geboekte hotel in de locatie waarvandaan ik ga terugvliegen (Beijing) uitprintte en meenam.

Conversations with the Ambassy

En zo kwam het dat ik vandaag voor de 4e keer op de stoep van de Chinese Ambassade in Macau stond. Na een kwartier gepraat te hebben met een achterlijke man achter de balie die ontkende dat ik een visum kon krijgen voor 30 dagen, werd ik eindelijk doorgestuurd naar het vrouwtje dat me de vorige keer vertelde dat ik een visum kon krijgen voor 30 dagen, enkel en alleen om te horen te krijgen dat ik geen visum kan krijgen voor 30 dagen. STOMME ROTCHINEEEES! GRRRR! Heb haar er even fijntjes aan herinnert wat ze me allemaal voor prachtige beloftes had gedaan nog geen 3 dagen geleden, want ze zei dat ze me wel herinnerde.

'Nooooo noooooo I not say 30 days, I say maybe 20 days!'
'ja kip ik ben toch niet achterlijk, twenty is not thirty en hoe belachelijk jij je engels ook uitspreekt, van thirty kun jij geen twenty maken!'

Heel gesprek met haar gehad, over welke hotels ik nou waar had geboekt, wie meneer H. De Vries was en of ik ook kon bewijzen dat ik met hem reisde - of hij misschien ook even langs de ambassade in Macau kon komen?Alles uitgelegd van hoe het zat met de reservering, waarom ik Hong Kong al wel had geboekt en Hainan (Mainland China) nog niet (ik moet wachten tot ik mijn tentamenrooster weet, zodat we meteen na de tentamens een hosteltje kunnen boeken in Hainan, en de kerst in Hong Kong hebben we al wel geboekt omdat we zeker weten dat we daar dan zijn en hoe het lezen van een vliegticket werkt - zegt ze: You can get visa for 10 days.

Nog weer een heel gesprek gehad, want wat moet ik nou met 10 dagen als ik 30 dagen aanvroeg en zij zei dat ik dat ook kon krijgen? Uiteindelijk liep ze naar achteren om te overleggen met het consulaat, of ik een kans had op meer dan 10 dagen visum. Ik blij, want de papieren moesten naar het consulaat zodat ze daar alles kunnen bekijken en dan zou ik m'n visum hebben. Komt ze na 10 minuten terug: I can give you visa for 15 days. And then we make exception for you.
Ja hàaló op z'n CANTONEES! Je vertelde me eerst dat ik een visum kon krijgen voor 7 dagen, maar dat ik met deze papieren voor 30 dagen een visum kon krijgen - kom ik hier, zeg je dat je 20 dagen zei in plaats van 30 - en nu switch je ineens naar 10 en dan ga je uiteindelijk maar op de gouden middenweg van 15 dagen? Moet niet gekker worden.

nouwja anyways, you guys get the point by now. Mevrouw van de ambassade niet en dat staat me niet aan =( met 10 dagen permit moet ik dusna een verblijf van 30 dagen inHong Kong naar Beijing vliegen. Dat is NIET onze droomreis mevrouw! En dat u, en mevrouw op school steeds allerlei dingen vertellen die uiteindelijk helemaal niet waar blijken te zijn staat me nog minder aan - In Hollandia zijn we misschien zo nu en dan wel een beetje bot en kort door de bocht, maar we zijn tenminste wel eerlijk!

En nu is het maar weer zaak om positief te blijven - we kunnen ook nog de zon opzoeken - de rest van Azie verkennen en China gewoon lekker laten voor wat het is.

Maar het is wel weer een uitdaging,en echt een rotgevoel als je zoveel tijd besteed aan alles regelen en het dan alsnog misgaat omdat mensen gewoon te lui zijn om je écht te helpen, waardoor ze je uiteindelijk alleen maar tegenwerken. Heb wel zwaar de neiging om gewoon lekker niemand meer om hulp te vragen, het irritante is alleen dat ik geen Chinese tekens kan lezen. Echt supervervelend om afhankelijk te zijn van anderen als het aankomt op iets wat je graag wilt, waar je van droooomtt!

Nouwja we zien het allemaal wel, nu hoef ik het hele verhaalin ieder geval niet heeeeeel vaak te vertellen als we uiteindelijk toch niet die droomreis door China gaan maken, want dat zou echt te veel pijn doen =(

I'll keep u guys informed.
Trieste groetjes uit het verre, regenachtige niet-meer-tropische Macau (letterlijk).

Revised version.

Sunny, Sparkling Hong Kong

Bonjornooooo lieve mensjes!

Heb ik me toch even een gaaf weekend gehad, just returned from sunny sparkling Hong Kong City! En, lief als ik ben, kan ik dat natuurlijk niet zomaar voorbij laten gaan zonder jullie even uitgebreid op de hoogte te stellen van all the beauties of Hong Kong.

Back to basics
Oke, om eventjes lekker ontnuchterend te doen, ik ben natuurlijk maar 2 daagjes geweest en helaas is dat bij lange na niet genoeg om echt alles van Hong Kong te zien. Helemaal niet als je je bedenkt dat het iniemienie Macau waarop ik nu leef nog niet eens al haar geheimen aan mij heeft onthult. Maaaar gelukkig betekend dat ook dat Hong Kong groot genoeg is om 2 dagen te vullen met weer een hele dosis supergave ervaringen die ik nooit meer ga vergeten!

Op naar Hong Kong, of toch Kowloon?

Echt nog geen week van tevoren vroeg Emily me ineens of ik zin had in een weekendje Hong Kong, want ze was meegevraagd maar wilde eigenlijk ook niet echt alleen gaan. YESSS was het antwoord dat meteen in m'n hoofd omhoogschoot, meteen gevolgd door een heel harde NOOO. Want nog geen maand geleden heb ik besloten dat ik écht heel graag een keer alleen wil reizen, en Hong Kong it was! Maar dat was er tot op dat moment nog nooit van gekomen, en snel heb ik mijn NOOO toch maar weer omgegooid naar die YESSS - men zegt wel dat de eerste reactie, gedachte of het eerste gevoel dat omhoogkomtde meest oprechte is- want ik wilde écht heel graag gewoon een keer naar Hong Kong. En dat ik niet alleen ging vond ik ergens wel jammer, maar dan nog, ik ging naar Hong Kong!

Dus, yes it was. Zaterdagochtend om 7:45 stonden ze op mij te wachten - wel weer lekker typisch dus - voor de deur van Estrada De Dr. Maria II, het appartementencomplex van de exchange students met een single room. Samen op zoek gegaan naar een taxi richting de ferry-terminal op Taipa, voor maarliefst €2,- per persoon - moet niet gekker worden! Lekker geweldig was wel weer dat Emily iemand kende die iemand kende, je kent het wel, die ons een leuke korting kon bezorgen op de ferry-tickets. Met onze €23,- ipv €30,- tickets huppelden wij dus vrolijk de ferry op, klaar voor ons avontuur!

Op de ferry natuurlijk vrolijk babbelen over ons hostel, Hong Kong, wat we allemaal wilden zien and so on. Kwam ik erachter dat ons hostel niet op Hong Kong Island stond, wat we verwachten, maar op Kowloon Island! Ook deel van de regio Hong Kong, maar volgens wat ik had gehoord was Kowloon Island niet het centrum - even een stressmomentje. Na aankomst zijn we meteen op de metro gejumpt met onze vers-van-de-pers touristen dagkaarten, op naar Kowloon Island dan maar!

Imagination isthe segret ingredient tothe palet youneed to paint a colourfull life.

Eenmaal in Kowloon aangekomen zijn we eerst maar eens een rondje gaan lopen, had van mijn huisgenootje Ankeeen geweldig handig boekje te leen gekregen (100% Hong Kong, zeker een aanrader! Geschreven door een vrouw die haar man achternareisde, en terwijl hij aan het werk was ging zij met haar zoontje Hong Kong ontdekken, en daar heeft ze uiteindelijk een boek over geschreven met allerlei routes en leuke plekjes enzo.) waar we vrij snel een route in vonden die ons wel aanstond: langs de kust. Met de volle zon in ons gezicht liepen wij met dik 30 graden met de backpacks op de rug door het centrum van Kowloon,wat na aankomst ook gewoon een supergroot centrum bleek te zijn, noooo problemo's dus!

(Voor de wetenschappelijke typjes onder ons: Hong Kong is als Macau + 70% more people + 100% meer neon-marketing + 40% meer auto's + 50% meer bebouwing die 20% hoger is dan in Macau.)

Al vrij snel vonden we een McDonalds, waar Kris meteen even naar binnen dook voor een flinke portie mannenvoedsel haha! Anne dook even de toiletten in, wat de rest van het weekend nog regelmatig zou gaan gebeuren, en Emily en ik ontdekten dat de goddelijke McFlurry Oreo in Hong Kong - hoe kan het ook anders- NOG goddelijker was. Heb de mijne gemixed met raspberry with the color purple, en Emily kwam met een heks-groene McFlurry Oreo aangezet à la green-apple taste. Natuurlijk klinkt dit allemaal superchemisch en superongezond, en dat is het waarschijnlijk ook, maar het was echt god-de-lijk!

Uiteindelijk allemaal weer bij elkaar verzameld waarna we, nadat we even een momentje genoten hadden van de indiers methun trommel en gezang, richting de Avenue of Stars gingen. Daar hebben we superfijn even een momentje rust gepakt, lekker onze lunch opgegeten onder het genot van een Stunning view op de Skyline van Hong Kong Island, en de chaos van bootjes in de zee tussen de eilandjes in.
Waar ik eerst nog helemaal trots was dat ik een echte 'Dragonboat' gezien had (zo noem ik het maar even, maar zie het voor je als een oud-donkerhouten boot met donkerrode zeilen, echt zo typisch Chinees! Was helemaal door het dolle heen en ben serieus de boulevard afgerend voor een mooie foto.) kwam ik er al snel achter dat dit niet veel meer was dan een touristenattractie die de hele dag heen en weer vaarde voor de boulevard langs. And it broke my heart. Maar alsnog wel supergaaf om gezien te hebben en ik doe gewoon net alsof het een échte Dragon Boat is. Johnny Depp in 'Finding Neverland' zou het helemaal met me eens zijn als ik zeg dat het leven soms wat leuker is met een beetje fantasie =)
Dus, gaaaaaaf he jongens, ik heb een echte Chinese warriors boot voorbij zien varen toen ik op de Avenue of Stars in Kowloon Island dik zat te worden met m'n McFlurry Oreo-Raspberry!

Food is the fuel for life - not Diesel perfume.

En toen was het tijd om eens echt te gaan lunchen, want waar Kris dolgelukkig was met zijn Big Burger Menu, wilden wij meiden natuurlijk wel iets met wat meer nutritional value. Terwijl we de Avenue afliepen namen we meteen even tijdelijk afscheid van Kris, want die had een lunchdate met een vriend van zijn opa en vader. Zijn date leefde ondertussen alweer zoveel jaar in Hong Kong en was helemaal in z'n nopjes toen hij hoorde dat de (klein)zoon van zijn vriend(en) in Hong Kong te vinden was voor het weekend, waarna hij hem meenam naar de CLUB waar hij lid van was (en ik weet dat dat freeeeeakin abnormaal gaaf is omdat ik hier het vak Club Management volg, en het betreft hier dus echt zo'n gentlemen-exclusive-rijkemeneertjes club - if only we were invited).

Bubaai Kris! Wij dus met z'n drietjes in de goddelijke middagzon de Avenue afgelopen en op zoek gegaan naar een leuk lunchplekje, maar serieus langs die boulevard is alles zó abnormaal duur! En wat doet een mens in Hollanda dan? Dan loop je 2 blokjes door de binnenstad in en je vind de leuke gezellige en vooral betaalbare terrasjes.
Dagdag mooie dromen, want in Hong Kong werkt het niet zo. Waar heel de markt in China en Macau gebasseerd is op 2 prijzen (1 voor touristen en 1 voor de locals waarvan je als tourist ongeveer 20% moet betalen van wat er gevraagd word en als local ongeveer 50%)is Hong Kong gewoon een booming city en is alles super duur en vooral ook non-negotiable.

Uiteindelijk zijn we dus maar gesettled voor een overigens asociaal lekkere Subway bestelling, die we lekker relaxed op een pleintje in de schaduw bij een fontein hebben opgegeten - onbeschaamt van onze vingers likkend ja, als je het zo nodig wilt weten -. Zodra we helemaal klaar waren om weer op pad te gaan zagen we aan de overkant van het plein echt een superkitsch maar toch aandoenlijk barretje, met rieten 'lounge' stoelen en duitse decoraties haha zie je het voor je? Anne voelde meteen haar Duitse roots kriebelen en wilde eigenlijk wel een biertje drinken, dus hebben we ons maar gesettled in de schaduw van het knusse cafétje, where everyone knows who is who and who does what. Heerlijk gekletst en gelachen, onder het genot van het gratis watertje dat ons werd aangeboden. Anne en ik kwamen ook niet veel verder want de prijzen waren ongeveer 10 tot 20 keer zo duur dan de fles water die ik voor €0,40 bemachtigd had. Emily, dikke schat die ze is, heeft toch maar een fruitsapje gekocht omdat dat wel zo netjes is en we tenslotte ook al gratis water hadden gekregen. Terwijl wij daar zo gezellig zaten te kletsen kwam er een oudere man naast ons zitten, een echte UK'er met een geweldig Brits accent. Al snel raakten we aan de babbel en wist hij ons geweldige tips te geven voor onze 2 daagjes Hong Kong.
Na dik een uur hebben we toch maar afscheid genomen van onze nieuwe Britse vriend en gingen we maar eens op zoek naar ons hostel - die rugtassen begonnen akelig zwaar te worden.

Klein maar fijn

En toen stonden we ineens voor ons hostel aan de Nathan Road 58,hét centrum van Kowloon Island. Een enorm flatgebouw met weet ik veel hoeveel verdiepingen, en wij moesten naar de 14e. Na een dik kwartier in de rij voor de lift te hebben gestaan kwamen we dan eindelijk boven aan, bleek dat er op iedere etage allerlei kleine hosteltjes verborgen zitten! Ieder hoekje heeft een klein hosteltje, dat dan weer een stuk of 10 kamertjes verhuurt haha superschattig! Uiteindelijk ook ons hosteltje gevonden. Toen we onze kamer binnengeleid werden schrokken we wel even want mieeeeee goshies wat een klein kamertje! We hadden voor ons 5jes geboekt (Kris, Armin, Emily, Anne en ik) maar op het eerste gezicht zou je denken dat er hooguit 3 mensen in de kamer passen. Er stond een 2-persoonsbed (1.40m bij 1.60m hooguit) en een soort twijfelaar (1.20m bij 1.60m) met een klein kastje en een tv-tje ertussenin gepropt. Na nog even dubbel gecheckt te hebben of deze kamer wel écht voor 5 mensen was, kregen we te horen dat dit hun grootste kamer was. Wij allang blij dat we niet met minder mensen waren, hoe klein moesten die andere kamertjes wel niet zijn!

Uiteindelijk was het gewoon best een heerlijk hostel, alles schoon, airco aanwezig, matrassen die zachter waren dan waar ik hier in Macau iedere nacht op moet slapen (zoals ik in m'n 2e blog al zei slaap ik hier op een plank met niets meer dan een soort slapzwanzig dekentje ertussen) en natuurlijk mídden in het centrum van Kowloon Island!

Na even gerelaxed te hebben kwam Kris terug van zijn lunch, op advies van onze Britse vriend die wij tijdens de lunch ontmoet hadden zijn we in de metro gejumpt naar het busstation om met de bus richting Stanley Market te gaan. De busrit duurde zo'n 3 kwartier tot een uur en reed ons langs de meest goddelijke plekjes van Kowloon Island. Ondertussen begon de zon al een beetje te zakken en reden wij door de bergen langs de kustlijn, langs allerlei schattige kleine verborgen strandjes, stukken stad, bossen, rotsen, kortom: gewéldige uitzichten! Eenmaal aangekomen leek het net alsof we in een soort bouwput waren beland, maar na even goed zoeken vonden we een paar honderd meter lager de boulevard met allemaal schattige (peperdure) restaurantjes. Daarachter lag Stanley Market, een heel knus, schattig maar wederom peperduur marktje met prijzen waar je u tegen zegt. Zelfs de H&Mis in vergelijking tot veel producten nog goedkoper, maar het gaat dan ook allemaal om het afdingen. Helaas beheers ik die kunst hier in Hong Kong heeeeeelemaal niet haha! Jeeeetje wat zijn die verkoopstertjes steevast zeg, als je er 50 cent afvraagt is het al alsof je hun van hun leven beroofd. Uiteindelijk 2 kleine souvenirtjes gekocht in een klein schattig stalletje achterop de markt, erg de moeite waard en geweldig goedkoop - want daarvoor komt een mens uiteindelijk toch ook een beetje naar China?!

Dinner

Na het rondslenteren over de markt kwamen we uit bij een rotspartij die uitliep in het water, van daar de zonsondergang bekeken, wat mooi! Daarna zijn we meteen teruggegaan, lekker gekletst en gelachen in de bus en eenmaal terug in het centrum gemeet met onze andere reispartnerArmin (die tijdens de dag werkte op een wijn-evenement) een vriend van Anne: Jimmy. Een superschattige outgoing Chinees, waar je lekker mee kunt lachen. Jimmy nam ons mee uiteten naar een Hotpot- restaurant, echt iets Chinees! Je krijgt daar een eigen kookplaatje en een pannetje, waarna je langs een buffet mag gaan om allerlei sausjes kunt ophalen om de smaak van je soep te bepalen. Vervolgens kun je er kleine smaakmakers doorheengooien zoals prei, knoflook, pepertjes en soyasaus. Eenmaal terug aan je tafeltje mag je gaan brouwen, je eigen lekkere soepje maken! Vervolgens loop je richting het andere buffet om de groentes uit te kiezen. Die laat je vervolgens lekker met je soepie meekoken om ze er vervolgens weer uit te vissen, en in een wederom zelfgekruid soyasausje te dippen om ze vervolgens op te eten, HEERLIJK!

Party

Na het diner voegdeTiffany zich ook nog bij de groep, ook een Chinees meisje die we allemaal al kenden uit Macau. Met zijn allen gingen we dan eindelijk op pad naar de 7/11 om wat drankjes te kopen en gezellig wat te gaan drinken met z'n allen in het park, - uiteindelijk besloten we om meteen naar het party-district te gaan, zeker een goede keuze haha! - Op het metrostation meetten we met Nina en Ville, het Finse stelletje dat jullie al kennen uit mijn eerdere verhalen. Zij hadden ook 2 vrienden mee, een stelletje dat alles heeft gelaten voor wat het was en er gewoon samen een tijd op uit zijn gegaan om Azie te ontdekken! Zij zullen nog aan het reizen zijn tot April 2012, hoe gaaaaaaf is dat! Mocht ik ooit in een midlife-crisis belanden, than that's my plan for sure haha. En misschien al wel eerder (a). Dus uiteindelijk met een groep van elf mensen richting de 7/11 gegaan, iedereen aan de bier en Emily en ik hebben samen maar een fles wijn gekocht - als true ladies haha!

Het partydisctrict is echt geweldig, een enorm steile heuvel met van die portugese klinkertjes, overal kleine kroegjes en barretjes met de muziek vol open - schemerlichtjes op straat en zelfs kleine barretjes buiten waar je met je eigen drankjes gezellig bij kunt gaan staan om te kletsen. Overal op straat gezellige vrolijke mensen, net Groningen eigenlijk, heerlijk! Al snel hadden we een leuk stoepje gevonden waar we met zijn allen gingen zitten, superveel mensen ontmoet die er gezellig bij kwamen staan en hun reisverhalen vertelden of nog extra gave tips gaven voor Hong Kong, crazy laplazarus mensen die hun verjaardag aan het vieren waren, en oude mannen die de tijd van hun leven hadden haha.
Ineens brak naast ons een enorm feest uit op straat, de muziek van de kroeg ging harder en iedereen kwam erbij staan om mee te dansen en mee te feesten, geweeeldig om te zien! Op straat stonden superveel mensen hiphop, breakdance of gewoon crazy-dance battles te doen.
Na daar een hele tijd gezeten en gedanst te hebben zijn we de hoek om gegaan, op zoek naar een leuke bar om de night te spenderen. Uiteindelijk eindigden we in een andere straat tegenover een soort terrasje waar hele hordes Chinezen waterpijp zaten te roken, hier hebben we een hele tijd zitten kletsen met al die leuke nieuwe mensen in onze groep - en heb ik de vrienden van Nina en Ville even uitgehoord over al hun avonturen en dromen, geweldig!

Van daaruit liepen we achter een tempel langs de heuvels in, we kwamen uit op een superschattig klein pleintje met trapjes omhoog, bleek dat daar een club lag! Supermooie locatie, maar de entree was €18,- en al snel begon de groep op te splitsen terwijl we nog niet eens binnen waren. Ik had snel even met Armin overlegd, want het liefst bleef ik gewoon met de hele groep, hoe meer zielen hoe meer vreugd! En toen hij terugkwam van zijn overleg met de anderen riep ik snel tegen de groep dat Armin terugkwam en we konden gaan haha en iedereen begon weg te lopen richting die leuke barretjes die we op straat hadden gezien. Armin helemaal niet gelukkig natuurlijk, die wilde nog even discussieren over wat we nou gingen doen - maar toen we eenmaal met de hele groep tussen de Chinezen stonden te dansen en mee te zingen en gezellig aan het kroeg-hoppen waren was iedereen gelukkig, en waren we nog samen ook. Echt een enorme topavond gehad, uiteindelijk afgesloten met wederom een spontaan uitgebroken feestje op straat met heerlijke oude mee-blèr classics, top top top top top! Echt een avond om niet meer te vergeten =D

PAUZE

Nou lieve mensjes, weer een heel verhaal rijker ga ik nu toch eerst eventjes afsluiten omeen beetje slaap mee te pakken - maar ik zal het verhaal binnenkort afmaken, want de eerste avond krijgt nog een spannende wending met een crazy taxichauffeur haha! I'll keep u informed when that part is finished and published en dan kun je hier het hele verhaal uitlezen haha =P

heel veel liefsss uit Macau, China!

How one little thing can change everything

Hàaló is Hallo, op z'n Cantonees. Dat is nog wel te handelen haha!
Na de overwhelming failure van vorige x, Facebook: 'Bwaaaaaa okee net 2x geprobeerd weer eempies een nieuw blogje voor jullie te schrijven - 1e x druk ik op een verkeerd knopje, is ineens m'n hele tekst weg en terwijl ik steeds alles kopieer kon ik de tekst ook niet meer plakken. 2e x wil ik mediaplayer wegklikken, floept ineens m'n internet ervandoor terwijl 't liedje vrolijk doorspeelt - ANNOYING! Dus, ik ga nu eempies m'n huiswerk afmaken en dat blogje houden jullie van me tegoed =')', vond ik het toch echt wel weer tijd voor een nieuwe blog!

Het is net een circus!

Jongensss I don't know where to start! Het raarste is dat ik me hier thuis voel. Ik ben thuis in China! Alleen heb ik jullie hier niet haha, en dat is dan natuurlijk ook meteen het grootste verschil!
Ik ben er achter gekomen dat het uiteindelijk niet uit maakt waar je bent, het grootste verschil zit hem in de mensen om je heen.
De eerste anderhalf maand was ik helemaal door het dolle heen, zoveel dingen gedaan en het enige waar ik me druk om maakte was of dit wel echt de 'time of my life' zou gaan worden. Nu, ken ik de straatjes, ik loop zonder na te denken door Macau heen, voel me hier veilig en vertrouwd! De mensen zijn gewoon lekker de mensen, vriendelijk op z'n tijd en gewoon lekker hutjemutje sjaggerijnig in de bus waar je af en toe even een betekenisvolle blik uitwisselt als er eens een of andere gek in de bus staat. Er is namelijk 1 'het' (ik weet nog niet of het een man of een vrouw is) die me een partij in het Chinees staat te rabbelen joh. Sowieso snap ik er al niets van, maar het is dan wel grappig om ook de Macanezen te zien fronzen haha. The other day, toen ik blijkbaar heel obvious me aan het afvragen was wat 'het' nou aan het doen was, zei een klein vrouwtje tegen me 'Dancing with no music' haha en ik vond het zo'n briljante omschrijving! Dat rare gewiebel en gemurmel, 'het' wil gewoon een beetje muziek en vrolijkheid 'smorgens in het veevervoer! En nee, lieve Groningers, jullie mogen niet meer klagen van mij. Come to China before you talk about veevervoer haha! Maargoed, al is het dancing with no music en kan ik me daar best in verdiepen, het feit dat 'het' verschrikkelijk stinkt (en zweet, ontieglijk onfijn in het veevervoer van China, want je wordt alle kanten op gewiebeld en een wiebelaar heeft al bar weinig balans - zie je het voor je? Plakkieplakkie. Bah) en dan ook nog niet stil kan staan - lees: door het blikje sardientjes nog koppig de andere sardientjes aan de kant duwen en tussen de vasthoud-hengsels van de bus loopt te switchen als ware het een trapezeshowin een circus - maakt mij bar kritisch en gewoon een beetje lichtelijk geirriteerd zodra ik 'het' in de bus zie verschijnen en ik weet dat er weer geen ontkomen aan is, 'het' gaat weer door de bus swingen met het hele hebben en houden.

Dinner, wine and talks about life

Gister heb ik gezellig gegeten (overigens wederom SUPERlekker! Tempura, rijst en eggplants met fijne groentes in een goddelijk spicey sausje) in het Boeddhisten-restaurant met Nicole, echt even wat ik nodig had! Gewoon om dat vrolijke kleine mollige obertje weer te zien met z'n lieve oogjes. Hij maakt altijd gezellig even een praatje, maar blijft niet te lang plakken. Hij is open, gezellig, grappig en probeert altijd z'n gasten op hun gemak te laten voelen, en het is echt geweldig om hem dat allemaal te zien doen. Waar ik trouwens achter ben gekomen: hij is de eigenaar! Anyways, na een heerlijk dinertje besloten we dat we toch echt een wijntje nodig hadden - en dus na een grondige inspectie van de wijnvoorraad van de locale supermarkt, zijn we met een fles sparkly witte wijn op de trappen van de Kun Iam Temple gaan zitten. Best een magisch moment, want de tempel wordt 'savonds verlicht met van dat gele licht, waardoor alles er zo knus en gezellig uitziet - en wij zaten dus midden in het schijnsel van de lampen, het leek net alsof we in een zonsondergang zaten, met ons heerlijke wijntje haha!
Uiteindelijk kwamen we tot de conclusie dat je alleen bent, no matter where you go. En dat kun je opvatten zoals je wilt. Ik denk dat het belangrijkste is dat je van de mensen houd en geniet van alle dingen om je heen, hoe simpel ze ook zijn. Want uiteindelijk, hoe bijzonder is het dat je je thuis voelt in China, dat je hier überhaupt bent en zoveel mensen mag ontmoeten en karakters, cultuurtrekjes, moeilijkheden, problemen, geluksmomentjes en saaie momenten kunt meemaken. En het beste natuurlijk: alles in je uppie overleven, zonder iemand om je heen die je echt kent. Wat we het meeste missen? Een echte hug! Zo raar hoe zoietswaar je normaal nooit echt over nadenkt ineens nu hetgeen is wat je het meest mist aan thuis. Maar het is wel logisch, heb net een mooie quote gevonden van Sharon Salzberg: 'What I come to over and over again is that only qualities as vast and deep as love, connection and kindness will really make me happy in any sort of enduring way.' I feel the same way =)

Waar dit ergens misschien een beetje triest klinkt allemaal vind ik het toch wel bijzonder, want uiteindelijk kom je alleen en ga je alleen, en door hier gewoon alleen heen te gaan en steeds door te gaanenaanje positiviteit vast te houdenleer je wel op jezelf te vertrouwen.

Heb ook veel met Emily gepraat over de betrekkelijkheid van geluk, een herinnering is er gewoon maar het gevoel dat je er omheen hebt dat kun je even heel zwart op wit, per minuut veranderen. Je kunt dus gewoon lekker knutselen met het gevoel rondom je herinneringen - als je besluit het positieve erin te zien dan creeer je gewoon een geluksmomentje voor jezelf!

My life in Macau

Sinds dat ik beter ben, ben ik weer helemaal vol in de running geweest haha! Oi oi oi, alle projecten waren ineens in volle gang en ben bezig geweest met het ontwikkelen van strategieen, voorbereiden van pers-conferenties en houden van long long loooooong meetingen

(en dan moet ik toegeven dat dat niet altijdzo leuk en inspirerend is als ikvaak hoop: de meetings zijn nugrotendeels in het Cantonees - en het duurt soms wel een half uurvoordat ik weer een paar woordjes Engels hoor. De mensen zijn hier té verlegen voor hun Engels, en waar ik het eerst nog wel wat relaxter kon maken met wat grapjes is het nu gewoon noodzakelijk dat we zoveel mogelijk bespreken in een korte tijd.Toen we welEngels praatten,hoorde ik ze achteraf nog heel serieus in het Cantonees rabbelen. Toen ik vroeg wat er aan de hand was, bleek datde helft gewoon niet had begrepen wat we nou allemaal hadden besproken en moesten ze dus een vertaling hebben. Dat maakt alles gewoon zooo inefficient enwaarhet me eerst niet zo stoorde omdat ik dat Cantonees wel fascinerend vond,kost het nu gewoon teveel tijd om in meetings te zitten waar iktoch niets van begrijp.Als iemand me nu vraagt voor een meetingvraag ik meteen of het een Cantonese of Engelse meeting wordt. Mandy snapt nu een beetje datik het ook druk hebenheel graag mee wil doen met het Event maar dat ik toch echt geen Cantonees kan, en ze motiveert mensen een beetje om Engels te praten - waarna zeregelmatig even sneleen vertaling in het Cantonees er doorheen gooit.Perfect!Als het zo door kan gaan ben ik weer gelukkig haha!)

Voor ons event: als het goed is, is de Macau Tower nu officieel onze co-organizer! Dit maakt het event meteen een enorme slag groter, de postcard-banner heeft wat extra metertjes gekregen en het is natuurlijk meteen veel meer herkenbaar voor de pers (we zijn zelfs op tv gekomen na de pers-conferentie!). Maar ook onze subevenementen, het Halo-Halloween Party en de Zero to Hero Ghost Hunt, zitten eraan te komen. Deze zaterdag de 29e van Oktober is het tijddd haha! De voorbereidingen gaan echt van het uitzoeken van schmink tot het uitwerken van de financiele aspecten en whow this makes me like event management! Heb ook een Australische man van rond de 50 ontmoet, die zegt dat Executive Director of Strategy Development ook een supernice baan moet zijn! Maargoed, dat terzijde haha =P.
Het sponsorship team heeft zichzelf overtroffen. Met enorme hoeveelheden coupons van bedrijven tot handje contantje geldbedragen van ongeveer €2000 hebben we ook financieel de mogelijkheden om dit event groots te maken. Ook hebben we besloten een goed doel aan ons evenement te koppelen - maar nu weet ik zo eempies niet meer welke dat is haha, sorry!

Naast school ben ik de eerste week nog heel moe geweest, veel geslapen en m'n ritme weer een beetje proberen terug te krijgen. EN ik heb onze 'rooftop' herontdekt! Samen met m'n huisgenootje Anke heb ik daar aardig wat avondjes gespendeerd met lots and lots of talking. Het is absurd om te zien hoeveel spelletjes er gespeeld worden zodra er een groep is, mensen sluiten anderen echt bewust buiten door o.a. te liegen. Je ziet precies wie de volgers zijn en wie de rol van 'leider' toegewezen krijgen en wat mensen doen en nodig hebben om zichzelf beter te voelen. Heel absurd, ik heb dit nog nooit zo bewust zien gebeuren en vind het allemaal wel fascinerend haha!
On the other hand is het ook even een wake-up call en wordt je er even aan herinnert dat de wereld niet van suiker is, mensen niet altijd de beste bedoelingen hebben en meer aan zichzelf dan aan een ander denken. Enhet is goed om datte zien.

Ook merk ik nog maar weer eenkeer dat er een reden is dat mensen zijn wie ze zijn, wat voor spelletjes er ook gespeeld worden: ze zijn niet voor niets zo geworden. Het absurde is ook dat ikiedereeneigenlijk wel mag, en het maakt niet uit wie ze willen zijn of doen, het doet me wel even 2x nadenken voordat ik ze iets persoonlijks vertel, maarhet maakt iemand niet meteen een slecht persoon. Hahawat serieus allemaal! Maybe heb ik een beetje teveel tijd gehad om na te denkentoen ik ziek was! ENNN ik krijgnog meer tijd volgens mij:

Hebalweer een paar dagen last van de maag en werd vanochtend super misselijk wakker -moest meteen denken aan wat Koenals advies zou geven en heb me ziekgemeld voor de ochtend, in de hoop dat het tegen de middag afzwakt en ik nog wel even lekker naar Wine Studies kan. Zo niet, dan huppel ik maar weer eens de oude vertrouwde route naar het ziekenhuis af voor wat tests en een doosje antibiotics en O.R.S. (of even langs de supermarkt voor Cola Light en bananen haha, supergeweldig advies van de tante van Hes - IT WORKS!)

Verder ben ik Macau nog een beetje aan het verkennen, op de een of andere manier is het zo moeilijk om daar tijd voor te vinden! Maar gister vielen de lessen uit vanwege een Graduation Ceremony en ben ik gewoon in de bus gejumpt, om weer in een andere bus te jumpen, en nog maar weer in een andere haha. Gewoon een spontane bustour waarvan ik niet wist waar ik uit zou komen, super leuk en zeer aan te raden (op een eiland dan). Ben af en toe uitgestapt om even rond te lopen en rond te kijken, zomaar wat straatjes inslaan om op een compleet andere plek weer op de bus te stappen. Ben nogmaals bij de A Ma Templegeweest, heel mooi - als je de touristen wegdenkt haha! En heb een berg beklommen om bij een supermooie kerk te komen, het uitzicht was echt WAUW, en toen ik de berg weer afliep kwam ik door een enorme villawijk waar mensen gewoon persoonlijke agenten hebben ingehuurd om hun huis te bewaken. STIL dat het daar was! Kreeg er kippevel van, heb zoveel stilte niet meer gehoord sinds ik .... In Nederland was haha! Macau is echt een hutjemutje van duizenden scooters, auto´s, stinkende bussen en mensen, dus om door zo´n stille straat te lopen was echt een ervaring op zich. Het mooiste was nog dat ik daar gewoon kon ademen, heerlijke frisse lucht die de geur van bomen, nat gras en nog meer dromen met zich meedroeg haha. Uiteindelijk kwam ik uit bij het Nam Van Lake, waaraan de Macau Tower staat. Van daaruit nog even naar het winkelcentrum van de toren gelopen - niet veel bijzonders, wel lekkere Macaronen gekocht hihi - het laatste bustourtje was misschien nog wel het leukst, door de heuvels op en neer links en rechts door de kleinste ministraatjes vol locals. En dat bustourtje leverde me toevallig weer mooi bij de Kun Iam Temple af, vlakbij m'n huis haha.En toen net voordatik m'n kant en klare noodles in de pan wilde gooien belde Nicole of ik mee uit eten wilde - en u already know how that story ends ;-)

There may be rainy days

NOOOOOOOO it's raining! What happened to my little Macau 'subtropisch' paradise? Snik! En dat is eigenlijk een beetjede gedachte die al bijna anderhalf week m'n koppie manipuleert.
Een van de dingen die je als doorgewinterde reiziger in de wording ooit meegemaakt moet hebben is het ziek worden in een vreemd land, check.

Zondagnacht schrok ik wakker van een unglaublich ongezellig gevoel in m'n buik,maandag was het vakantie en dinsdag ben ik naar de spoedeisende hulp gekidnapt door school - Mijn contactpersoon Oriana had mijn 'ik voel me niet zo lekker'-mailtje doorgestuurd naar verschillende mensen, waarop een spoedoverleg volgde en studentencouncelor Kylie geïnformeerd werd die op haar beurt een taxi belde en mij informeerde dat ik naar het ziekenhuis moest.- waar ik braaf heb meegedaan aan onderzoek na onderzoek, waarna ze me aan een infuus koppelden omdat ze bang waren dat ik zou uitdrogen (voor hen die van fijne details houden: aangezien ik zo'n 7 tot 10 x perdag naar de wc rende) en zodat ik mooi nuttig de tijd kon besteden terwijl ik wachtte op de uitslagen van de onderzoeken - godzijdank geen acute blindedarmontsteking, maar ze waren bang dat ik een blindedarmontsteking aan het ontwikkelen was en of ik niet daar wilde blijven ter observatie: No graciasss! Ik was zelf nooit naar het ziekenhuis gegaan voor een beetje buikpijn en diarree en ik had het idee dat ik daar eerder zieker dan beter zou worden. Bovendien woon ik op nog geen 10 minuten afstand en mocht het wel een blindedarmontsteking worden dan zou ik zo in het ziekenhuis kunnen zijn. Dus dik 5 uur later weer op weg naar huis met een tas vol medicijnen.

Donderdag ziekenbezoek gehad van mijn buddy Mozel, mét fruitmandje haha zo lief! En ze maakte zich helemaal zorgen, bleek dat Oriana haar de mail had doorgestuurd waarin ik aangaf dat ik me niet lekker voelde, en Mozel wist gewoon van niets - ik heb niet echt de neiging om iedereen te gaan bellen voor medelijden of hulp als ik ziek ben, zo ook Mozel niet haha in vervolg wel doen dus, dat arme kind was helemaal ongerust over me -

Vrijdag wederom naar het ziekenhuis, voor checkup en nieuwe medicatie - ik zei dat ik niet meer naar de spoedeisende hulp wilde, als het echt spoed zou zijn konden ze me best van de ene afdeling in het ziekenhuis naar de spoedeisende hulp doorsturen. Ze maakten me veel te bang daar bij die spoedeisende hulp haha en I don't like people panicking over me=P- dus ik weer contact opgenomen met Kylie, die een taxi voor me regelde en een telefoonafspraak maakte zodat ik niet zo lang hoefde te wachten. Eenmaal daar antibiotica meegekregen en weer een nieuwe tas vol medicijnen - die ik vervolgens weer gezellig tijdens een skype-date met mams helemaal op het internet ging uitpluizen voor ik ze innam haha -. Die avond ging het meteen al beter, lang leve antibiotica!

Helaas was de antibiotica maar voor 2 dagen, en omdat ik me al zoveel beter voelde heb ik het maar zo gelaten en heb ik zondag alleen nog de restjes van andere medicijnen ingenomen. Zondagavond hadden Eve, Emily, Anne, Koen en Armin een beterschapsdinertje voor me georganiseerd, om te laten weten dat ze er voor me waren enzo, superlief! Net toen ik naar de winkel ging om water te halen kwam ik ze tegen, en ben ik uiteindelijk meegegaan naar Eve en Emily's appartement. Heb bij deze Koen even benoemd tot mijn 'mama in China' omdat hij zo bezorgd is en met supergoede tips komt, waardoor ik me even wat minder zorgen hoefde te maken. Heerlijke Lasagna gegeten, al was het niet veel en eindelijk kon ik het een beetje binnenhouden! Beetje een bummer dat ik de hele tijd supermisselijk was en buikpijn had....Maandag dus toch maar weer naar het ziekenhuis gegaan en een nieuwe antibioticakuur van 3 dagen meegekregen + nog zo'n fijn zakje met medicijnen.

Op dit moment gaat het allemaal wel, heb buikpijn en ben misselijk, maar in verhouding tot waar ik begonnen ben gaat het nu goed. Straks gaat Armin een Spanish-Veggie-soupie voor me maken, volgens geheim recept van zijn moeder haha, dus helaas moet ik de hutspot die ik vandaag gepland had nog even laten staan - misschien maar goed ook, even rustig beginnen weer want gister viel de rijst helemaal niet lekker. En daarna maar weer vroeg op bed - ik ben gigantisch suf en loom van die medicijnen, wordt er een beetje moedeloos van eigenlijk =( wat een dip-blogje he! Moet ook kunnen, zo af en toe haha en ik was al zo lang van plan om weer een blog te schrijven! Want voordat ik ziek werd is er natuurlijk nog een hele week vol leuke dingen geweest waarover ik nog helemaal niets heb geschreven! Die houden jullie tegoed van me, want mijn half-depri mood van de afgelopen dagen zou een verslag van al die leuke belevenissen niet ten goede komen.

Ben stiekem plannetjes aan het smeden om morgen toch even een lesje mee te pakken - even zien hoe het gaat, wilde eigenlijk maandag al weer beginnen want soms haalt een beetje ritme je weer uit zo'n ziektesleur, ben achteraf errrug blij dat ik ipv naar de les naar het ziekenhuis gegaan ben though, ik ben echt nog niet beter - en als het niet gaat, dan pak ik meteen zo'n geweldige taxi van €2,- naar het ziekenhuis voor mijn zoveelste ziektebriefje en waarschijnlijk een nieuwe dosis medicijnen. OLE! Boe-hoe, niet precies wat ik in gedachten had om de helft van mijn verblijf in Macau te vieren, maar life's life en het gaat niet altijd zoals je wilt dus ik probeer maar positief te blijven zoals mijn Facebook-status al zei:

. . . Depressing rain in Macau, at least there's no reason to be dreaming about going outside to live life so I've officially got good reasons for being sick now :') - but YAY me got potatoes and carrots (HUTSPOT!) and water again, and I feel completely part of nature after my refreshing natural shower @ totally unnessecary optimism, my new strategy for getting better :)

Straks lekker eten bij Armin en Kris, en waarschijnlijk komen Anne en Madlen ook nog wel eempies kijken - heb ik mijn sociale portie voor vandaag ook weer binnen. Komttt goeeedd =)
DUSS haha nu hoop ik stiekem wel op een paar leuke berichtjes van jullie over wat er in Hollanda allemaal gaande is, I need stories, details enzo! hihi =D LIEFS!

PSJE: foto's zijn geupdate! En vanaf nu ga ik de lijst ook een beetje bijhouden (hier ipv op facebook waarschijnlijk)

#Now Playing (my playlist for the last couple of days haha):

* Mercedes Sosa- Kyrie
* Yiruma
* Solomon Burke - Try a little tenderness
* Chet Baker
* Diana Krall
*The low anthem - 'Charlie Darwin'
* Justin Nozuka
* Adele
* John Mayer - Battle Studies
* Waylon - Wicked Ways
* Eddie Vedder (Into the wild)
* B.O.B.
* Armin van Buuren- Mirage
* Melanie Fiona

Life is like a box of chocolates.....

Hoi jongens! Snel nog een blogje, zodat ik straks gewoon weer lekker jullie op de hoogte kan houden van wat er NU allemaal gebeurd. Oke, we gaan even terug naar 15 september, waar ik gebleven was met mijn vorige blog (inhaalsessie 2 dus).

Het daaaagelijks leven enzo

Donderdag de 15e van september was weer zo'n heerlijk lange schooldag. Op een enkele uitzondering na zit ik iedere dag (op een enkele uitzondering na haha) om 9:00 in de schoolbanken. De lessen duren met gemiddeld 80 minuten niet zo bijzonder lang, de pauze die erop volgt however wel. Zit je van half 11 tot 3 uur op je volgende college te wachten! Vaak vul ik dit op door een lange lunch met de exchange-studenten, wat toch altijd wel weer een geslaagd middagje wordt. Of ik trek er gewoon even lekker alleen op uit, zoals laatst kwam ik uit in een soort droomachtig park met zo'n tien pasgetrouwde stelletjes die samen poseerdenof elkaar fotografeerden.

Heb mezelf op een soort tribune van steen genesteld, met uitzicht op een meertje vol waterlelies en aan de andere kant een mooi uitzicht op de boulevard vol touristen en oude portugese huisjes. Aan de overkant van het meertje kon ik de casino's van de Cotai-Strip zien, zoooo kolossaal! Heerlijke middag, gewoon lekker relaxed en zo leuk om al die mensen hun ding te zien doen haha.

Deze donderdag echter niet, een flinke meeting voor Event-management stond voor me op de planning. Voor 'Event-management-Hosting an event' zijn we ingedeeld in departments, na genomineerd te zijn voor General Manager van het gehele event (WHOW!), werd ik uiteindelijk toch deel van de Marketing & Sales department. Zeeeeer leuk en we zijn echt met een supergaaf evenement bezig! ENNN nu ben je natuurlijk hélémaal nieuwschierig haha, en anders skip je dit stukkie maar eempies hoor. We gaan dus gewoon serieus een poging doen een Guiness-Record te zetten! Niet lachen, door postcards op een ENORME banner te plakken. Het evenement wordt langzaam aan steeds groter, want na contact te hebben gelegd met de Macau Tower hebben we van hun toezegging gekregen hun locatie te gebruiken voor wat sub-evenementen en de perspresentatie, op voorwaarde dat we hun 10-jarig bestaan promoten én dat we het heel groots aanpakken. De afmetingen van de banner zijn daarop vergroot en niet alleen het hoofdevenement, maar ook de subevenementen (verkoop van de postkaarten, design van de postkaarten, marketing, posters, party om studenten actief te krijgen, etc.) alles moet nu groter! Supervet, en superleuk vak.
Anyways, die meeting duurde dus 4 uur, en kan me ook niet herinneren dat ze ooit minder lang hebben geduurd. We hebben zo veel verantwoordelijkheid en zooooveel te bespreken! Bovendien moeten we zorgen dat alles wat we nodig hebben voor marketingdoeleinden ook op tijd aan de afdelingen gecomuniceerd en daaropvolgend weer verzameld wordt. Budgetten moeten worden bijgehouden, nouwja, vul het hele plaatje maar in. Niet eens zo heel boeiend allemaal, TOT je het allemaal echt mag gaan doen, en dat doen wij dus! ZO vet, zo blij dat ik dit vak gekozen heb! En ik ontmoet er ook nog allemaal leuke mensen, dus das mooi meegepakt.

Anyways, donderdag de 15e afgesloten met een heerlijk diner in een local jongerenrestaurantje. Thanks to Koen (Hollanderrr, expert in reizen en perfect voor de soms broodnodige serieuze gesprekjes en de nog meer broodnodige portie Hollands sarcasme), Irina, Cookie en Kahlen een topavond gehad. Deze meiden ken je uit mijn vorige verhaal over het Mid-Autumn Festival (ook wel: Mooncake Festival). En Koen matcht daar gewoon perfect bij haha heerlijke avond, lekker gelachen en het voelde zowaar net zo vertrouwd en makkelijk als in Hollandia.

Geen dag is hetzelfde

Ookal probeer ik nog wel eens een dagje helemaal niets te gaan doen, om gewoon eeeventjes bij te tanken op bed met wat lekkere series, tot nu toe ben ik er nog niet aan toegekomen. Iedere dag is er wel wat te doen en ik heb met zowel de exchange students als met veel locals uit verschillende klassen leuk contact. Life is like a box of chocolates! Als ik terugdenk aan wat ik de afgelopen maand allemaal heb gedaan voelt het net alsof ik hier al een jaar ben. Ongelooflijk! De meeste vrijdagen pak ik een High-Tea mee met Irina, Cookie en Kahlen (alweer ja haha!) zo ook vrijdag de 16e september. Heeeerlijk lange High-Tea gedaan, met een massive wafel-burger! (6 wafels op elkaar met ijs, fruit, chocolade, yoghurt en room ertussen! MIE goshies en ik dacht dat ik hier zou gaan afvallen hahahaAIN'T gonna happen! On the other hand was het wel weer wat meer verantwoord na m'nrondje waterreservoirdie ochtend) daarna de stad ingedoken voor wat girl-shopping~ Parfum, mooie agenda (want nee, die uit de supermarkt is niet sexy), en gewoon lekker window-shoppen.

Die vrijdag afgesloten met een gezellige Skype-date met m'n mams en zusje en een klein Rooftopparty op ons dak met topuitzicht.

Spiderkriebeldiebiebjessssss..

GROOOOOOTE grutjes, ze zijn hier ook en groter dan ooit tevoren! SPIDERSSS brr.. In groen, blauw, roze, rood, oranje en het befaamde en veel passender enge-horrorkleurtje zwart.

Ik helemaal vrolijk op weg naar het buitenzwembad op het strand van Coloane, het meest zuidelijke eilandje van Macau. Had net m'n projectgroepje van Club Management verteld dat ze me eerder moesten informeren als ze in het weekend een meeting wilden, en dat ik later wel weer even wat extra's zou doen. Mijn zwembadfeestje ging voor! Olé. De bus kwam eraan en na een dik uur stapte ik als een heus ijsklontje de bus weer uit, om spontaan te ontdooien en tot een menselijke waterval omgetoverd te worden na mijn eerste 3 stappen buiten de bus. Airco en Subtropisch klimaat worden hier op de minst subtiele manier ever gecombineerd. Anyways.

Nina en Ville even gebeld (het Finse stelletje waar ik zo min mogelijk naar kijk, wat een gelukkigheid samen! Niet dat ik ze niet aardig vind hoor, het zijn geen mainstream mensen en Ville is een topgast waar je fink mee kunt lachen en lekkere discussies mee kunt voeren en Nina is gewoon een lieve meid met een leuk eigen karakter. Het is alleen niet altijd even makkelijk om zegezellig te zien kletsen en lachen samen, en om aan het eind van een lange dag Nina tegen Ville aan te zien knuffelen in de bus. Herinnert me altijd even aan al die kleine dingetjes...) om erachter te komen hoe ik nou bij dat zwembad daar dik 200 meter onder mij kwam. Bleek dat ik alweer verkeerd gelopen was. No problemo, heb een prachtig oud Portugees dorpje gezien, waarna ik vrolijk mijn reis naar het verkoelende zwembad vervolgde.

Wat zeiden ze nou? Bushalte, klein minibordje bij de lage bosjes, trap naar beneden. Check gevonden! Huppeldehuppel huppelde ik van de trappetjes af, wat een mooi oud trappetje. En wat romantisch, het zonlicht dat tussen het dichte bladerdak van de laaghangende struiken glinsterde. Tralalalaaaa.... SHITTTTTTTT WHAT?! Na meteen 3 meter achteruit te zijn gesprongen drong het pas echt tot me door. Was ik bijna met m'n happy naieve koppie in het web van een prachtige blauw-roze-zwarte spin gelopen. Oke. Daar zat ie dan, m'n grootste angst. Hier moest ik even met meneer spin over gaan praten, want anders zou ik zoo zwaar in paniek raken -ik was halverwege de lange trap, en waarschijnlijk zaten er nog zo'n 300 op de treden waar ik net langs was gelopen-.

'haaaaaaaaai lief, lief, LIEF spinnetje, wat ben jij mooi.. Hoe kan dat nou he, zo blauw en ook nog roze. Zou zwart je niet beter staan? Dan ziet iedereen gewoon meteen dat je een dodelijk monster bent, dit vind ik eignelijk niet zo eerlijk, nu doe je net alsof je een happy spider bent. Of ben je dat ook? Zouden we misschien een dealtje kunnen sluiten? Ik ga naar het zwembad, als ik er langs mag zonder dat je me bijt, aanraakt, aanloert met je vieze 8 ogen of een van je draadjes naar me spuugt zodat je mee kunt liften, laat ik je web heel en jou in leven.'

Volgens mij zag meneer spin daar wel wat in. Hij bleef in ieder geval braaf zitten waar die zat, zonder ook maar een poot te verroeren, en wie zwijgt stemt toe dus daar ging ik dan. Na voorzichtig heen en weer te hebben gelopen om het zonlicht op alle stukjes spinneweb te laten schijnen bleek dat ik echt gewoon onder de spin door moest. SHIT haha!
Na nog 5 minuten de situatie te hebben geanalyseerd bedacht ik me ineens dat die 300 spinnen die ik net was gepasseerd, waarschijnlijk ondertussen al veel te lang de kans hadden gehad naar me te kijken en te besluiten dat ik misschien toch best wel een lekker mensenhapje ben. Als een SPEER vloog ik onder het web door en terwijl ik m'n hoofd panisch ronddraaide om maar geen spin te missen rende ik als een gek de trappen af. EN TOEN....

WATER! De spinnen was ik alweer vergeten (tot de terugweg kwam dan, en iedereen nu toch echt ook zelf kon zien dat ik niet had gelogen, echt een wereldwonder dat niemand zo'n masterweb is ingelopen! Want, zo'n spinneweb is dus echt zo breed als het hele pad (2 meter, en ook makkelijk 2 meter hoog) Anyways, een heeeerlijke middag bij het zwembad gehad, lekker verbrand ook (eindelijk geen extreme bleekscheet meer, maar voor de volgende keer toch maar zonnebrand gekocht. Ben nog nooit zo verbrand geweest. De halve fles Dove-bodylotion heeft ervoor gezorgd dat ik geen verschilferende kreeft - fase heb hoeven doormaken.)

Partyparty!!

Die avond vierden we Olivia's bday, Een Koreaans meisje waar ik in het begin heel veel mee kletste. Wederom heerlijk gegeten bij een jongeren-keten, waarop we met een klein (en later wat grotere) groep een lovely huisfeest hadden. De hoela-hoep van Nicole heeft me echt addicted gemaakt, niets kleine-kindjes hobby! Een echte sport, en nog superleuk ook. Weet ik ook eindelijk een x wat ik wil voor m'n verjaardag hoor, ben ik niet in Nederland om het met jullie te vieren! Bij deze: voor alle lieve mensen die mij na terugkomst nog een verjaardagscadeautje willen geven: een échte hoelahoep por favor! Nog meer lekkere snacks gehad (crackertjes met roomkaas, mij kon je wegdragen van geluk!) en bubbelblazen haha. Daarna toch maar op pad gegaan voor het serieuze partyplan van die avond: Nicole is de oostenrijkse meid die ik al eerder genoemd heb. Als je haar ontmoet zou je haar meteen in het hokje 'hippie' stoppen, ze legt heel makkelijk contact met mensen en kan ergens helemaal in opgaan zonder over de gevaren na te denken. Ik dacht dat ze altijd zomaar alles voor elkaar krijgt, zoals ook de vrijkaartjes voor de hele groep voor 'Lotus' een van de duurste clubs in Macau waar je normaal gesproken zo'n €35,- voor betaald. Zo is het echter niet, ze vraagt mensen gewoon of ze gratis heen mag haha! Zelfs als ze zich nog geen 10 minuten geleden heeft voorgesteld, waar ik een beetje van schrok, maargoed wat wil je nog meer! Wat een management-skills haha. Ik ga dat misschien toch ook maar eens toepassen. Al blijkt wel dat de tegenpartij er vaak wat voor terugverwacht - en dan is het snel over met de lol.

Anyways, wij met de hele groep naar Lotus! Wát een club, het was nog erg rustig toen wij binnenkwamen, maar toen het feest eenmaal losbarste was het toch wel een hele ervaring, heel apparte mensen in rare neonpakjes, halfblote mannenbuiken met buiksnorren en natuurlijk de danseressen die hier (verbazingwekkend) minder naakt zijn dan in D2, de goedkopere club waar we voorheen heengingen.

Leuke avond, maar rond een uur of3 toch echt al heeelemaal kapot, de week was lang en druk dus na nog een laatste groepdansje zijn we er toch maar vandoor gegaan (nog even een pitstop bij de Mc.Donalds natuurlijk, maar goed dat ik geen vlees eet anders zou het helemaal niets meer worden met mijn 'ik word gezond in China'-plannen.)

American Pie

Wednesday the 21stof Septemberrrr was taartbakdag! Gezellig met Emily een rondje rond het waterreservoir gedaan, waarna ik zelf gewoon nog een rondje heb gedaan! YEAH m'n 2e rondje eindelijk ook kunnen doen! Ik kom er wel. (De volgende dag wel gi-gan-tische spierpijn maar dat terzijde) Daarna afgesproken om boodschappen te gaan doen. Op ons boodschappenlijstje stond alles voor een goddelijke verjaardagstaart, fruit en natuurlijk KAAS want: Koen werd donderdag 21! Om precies 0.00 zou dat gevierd worden met een Rooftopparty.

Na onze masterboodschappen heb ik Emily geholpen haar eerste taart ooit te bakken (ben je ook even 22 ofzo haha!). Enorm veel lol gehad en lekker salsamoves geoefend in de keuken. Toen de taart in de oven stond even eten gehaald (wederom heerlijk! haha) bij 2 restaurantjes op de hoek van haar appartement. Tijdens het eten kwam Eve ons ook joinen. Zowel Eve als Emily zijn buddy's voor de exchange studenten, Emily is een heel lief en net maar outgoing meisje terwijl Eve echt haar woordje klaar heeft en veel ouwehoert. (Ze is naar Groningen geweest voor een halfjaar studie, heb soms het idee dat wij haar een beetje verpest hebben haha.... Je merkt echt dat ze het Groningerstudentenleven heeft gekend namelijk!)

Anyways, gezellige avond gehad daar en snel naar huis om me nog even om te kleden enzo. Met taart en al kwamen Eve, Emily en Nicole nog even bij mij om de kaarsjes in de taart te prikken. Trap af trap op en we stonden bij Koen voor de deur, snel de kaarsjes aangestoken en al zingend het dak opgelopen, wat een succes! Vooral de kaas dan natuurlijk haha =P de taart was heerlijk en we konden hem zelfs met iedereen delen. Top!

Om 0.00 voor Koen gezongen en een halfuurtje later de spullen gepakt om richting club 'Cubic'in de'City of Dreams' te gaan. Omdat er telkens maar 4 in een taxi kunnen moesten we opsplitsen, no problemo tot bleek dat de rest club Cubic niet inkwam! Het was daar echter zoooo leuk, toffe muziek, vriendelijk personeel (die je dus ook echt met een buiging en handgebaar de club inbegeleid) en gratis drankjes voor de ladies: wij moesten gewoon nog even blijven. De rest ging naar 'Bellini'in de 'Venetian', voor ons nog meer reden om gewoon nog heel even te blijven, ben zelf nog niet in de Bellini geweest maar weet nu al dat Cubic vetter is dan Bellini.

GOEDE KEUS! De 2 meisjes waar wij de taxi mee hadden gedeeld gingen na bijna een uur weer naar huis en ik bleef achter met Emily. Heeerlijk gedanst, gekke mensen ontmoet en ze vervolgens weer gedumpt. We hebben vriendjes gemaakt met de deurwaarders, die ons na de 6e x in en uit al herkenden, en we dus als echte 'VIPS' meteen door mochten lopen zonder de grondige check. Superveel lol gehad met de dames die de toiletten moesten schoonmaken en samen gedanst op de muziek die uit de club galmde, om vervolgens weer terug te gaan voor nog zo'n heerlijke gratis cocktail. Ik heb niet genoeg woorden om deze avond uit te leggen maar ik zal het nooit meer vergeten! Just go with the flow, meet new people and live the music!

Salsaaaa

Oke nu wordt het wel heel ernstig, ik lijk net een feestbeest! 3 feestjes binnen 1 week? Yes. In Macau kan het. Maar dit was dan ook de eerste week waarin ik zoveel heb gefeest. Vrijdag de 23e was het tijd voor de salsaparty waar ik en Eve ons al dik een week op aan het verheugen waren. We wilden de salsa dansen zoals in GRONINGEN!

En toen ineens liep Eve langs een pamflet voor dit feest, in een klein barretje achterin een straatje op weg naar het plekje aan het water waar ik de week ervoor nog heerlijk naar de mensen op de boulevard heb zitten kijken. Samen met Nicole, Nina, Eve, Emily en ikke dus de salsabar in. WHOJ, nobody dancing, slechte geluidsboxen en alles. Toch maar even aangeschoven bij een loungebank met een groepje dat er wel gezellig uitzag. Bleken het artiesten bij de 'Zaia' show van het Cirque Du Soleil in Macau te zijn!

Al snel stond een van de mannen op, een mexicaans type met lang haar en een prachtige blonde vrouw die eruitzag alsof ze zo uit de trapeze gesprongen was. Samen begonnen ze de salsa te dansen en trokken ze de man die naast me zat op de dansvloer voor een lesje. Die sleurde mij weer mee, dus binnen no-time kreeg ik een salsales van 2 toppers. Allemaal nieuwe dingen geleerd - niet van de eerste danspartner trouwens want we bakten er niet veel van, waar we dan wel weer heel hard om konden lachen gelukkig - maar wel van de leraar waar ik later even een dansje mee mocht doen! Een nummer gehad waarop ik compleet vergat na te denken, en dan geniet je het meest natuurlijk. Heeerlijk om weer even de salsa te dansen, en het ging heel goed met m'n rug, dus heb zwaaaaar de neiging om in ieder geval weer de salsa te gaan dansen als ik terug ben en maybe later UDC weer op te pakken =) HEERLIJK! Zelfs nog even met een dikke Filipijn gedanst hahaha dat was echt geweldig! Hij kon heel goed leiden, en alle mannen hielden keurig netjes afstand (waren ook allemaal getrouwd) dus gewoon een topavond! Ik was dan ook een van de weinigen die het jammer vond om weg te gaan haha =P maar Emily was echt kapot en op een kortdansje voorEve en een heerlijke improvisatie-gowiththeflow-dans voor Nicolena had eigenlijk niemand echt gedanst die avond. Dus gingen we maar weer naar huis. Heerlijke avond gehad, in het meest geweldige saaie kroegje op Taipa.

Goodbye is the hardest part haha!

Okeeeeeeee lieve mensjes! Haha ik vind het wel weer mooi geweest. Verslag van het einde van m'n weekje komt later nog, en dan ga ik nu eindelijk even tijd maken voor het kijken van een van de series die m'n lieve mannetje op m'n laptop heeft gezet. EINDELIJK! Even een chillmiddagje, straks lekker chinese kool met rijst maken en ik ben gelukkig =) Hoop weer een paar reacties van jullie te krijgen, das superleuk namelijk! haha =D Heel veel liefss